Οσα σχεδιάζονται και δρομολογούνται στην Αστυπάλαια, όσα αντίστοιχα λέγεται πως θα γίνουν στη Χάλκη, αλλά –για να είμαστε και δίκαιοι– και τα πρωτοποριακά και όμορφα που κατά καιρούς μαθαίνουμε πως συμβαίνουν στα Τρίκαλα, καλλιεργούν χαμόγελα στη γεμάτη απογοητεύσεις και στενοχώριες συγκυρία. Εργα που έχουν φιλικό προς το περιβάλλον χαρακτήρα, περιεχόμενο και σκοπό, οφείλουν να είναι –δίχως άλλη καθυστέρηση– η συγγνώμη μας προς τον πλανήτη και τις μελλοντικές γενιές, για τις πράξεις και τις παραλείψεις μας, που έχουν φέρει τον κόσμο μας σε κατάσταση μεγάλου κινδύνου.
Υπό αυτήν την έννοια λοιπόν, και εκτός όλων των άλλων, αντιλαμβάνομαι την κυβερνητική και, ειδικότερα, την πρωθυπουργική χαρά για το εγχείρημα της Αστυπάλαιας. Ωστόσο, δεν είναι αρκετή. Θα περίμενε κάποιος να δει πολύ περισσότερα και σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος. Για να μιλήσουμε δε και με τρόπο που πιθανώς αποκωδικοποιεί ευκολότερα το Μέγαρο Μαξίμου, θα περίμενε κανείς να δει και για τα περιβαλλοντικά ζητήματα από την κυβέρνηση το ίδιο πάθος με εκείνο που επιδεικνύεται, επί παραδείγματι, ως προς τα αρνητικά της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την απαγόρευση του καπνίσματος ή και για την αστυνόμευση στα πανεπιστήμια.
Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε τον κρατικό μηχανισμό να ασχολείται συστηματικά και αποτελεσματικά με την επούλωση των πληγών από τις μεγάλες και καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα. Αντιστοίχως, να βλέπαμε προληπτικές ενέργειες και δράσεις έναντι άλλων πιθανών τέτοιων καταστροφών από το κράτος, σε κεντρικό, περιφερειακό ή και τοπικό επίπεδο. Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να παρατηρούσαμε την ανάπτυξη δράσεων για την αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε όλα τα κτίρια, τις εγκαταστάσεις και τις δραστηριότητες των κρατικών υπηρεσιών.
Θα ανέμενε κάποιος να δει, επιτέλους, μια σοβαρή, καλά μελετημένη παρέμβαση στον χώρο της εκπαίδευσης, από τη μικρότερη ώς τη μεγαλύτερη βαθμίδα της, ώστε ο φιλικός και χρήσιμος προς το περιβάλλον τρόπος ζωής, ο σεβασμός προς τον πλανήτη και όλα τα έμβια όντα να αποτελέσουν μέρος μιας ουσιώδους προς διδασκαλία ύλης, και κατ’ επέκταση βάση και πηγή έμπνευσης, Σήμερα για τον πολίτη του αύριο. Είναι πολλά εκείνα τα οποία μπορούν να γίνουν, σε πολυάριθμα επίπεδα. Και δεν χρειάζονται όλα τους κάποια γενναία χρηματοδότηση, κάποιον «χορηγό» ή μεγάλο επενδυτή για να υλοποιηθούν. Μόνο η θέληση είναι αναγκαία, για να κινητοποιηθούν όλες οι ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας και της επιστήμης.
Ως τότε, φυσικά, οι μεμονωμένοι πολίτες δεν μένουμε άπραγοι. Διαμορφώνουμε μια καθημερινότητα με σεβασμό στο περιβάλλον, σε όλες τις δράσεις μας, διότι απλώς οφείλουμε να είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο.