Ξεκινήσαμε από τα παραπανίσια κιλά της Ελενας Παπαρίζου στην επετειακή εμφάνισή της στη Γιουροβίζιον. Τον ποταμό των σχολίων αντιμετώπισε η ίδια, πολύ ταλαντούχα, όμορφη, ασυμπλεγμάτιστη και με χιούμορ τραγουδίστρια, αποστομωτικά και ευφυώς. Συνεχίσαμε με τις «μασχάλες» της πολιτεύτριας Αφροδίτης Λατινοπούλου (υποψήφιας Α΄ Θεσσαλονίκης με τη Ν.Δ. – δεν εξελέγη) η οποία με δηλώσεις της έχει απασχολήσει κι άλλες φορές τον απελπιστικά/απελπισμένα ευρύχωρο κόσμο των σόσιαλ μίντια και σκέτα μίντια. Η κ. Λατινοπούλου που αγωνίζεται για τους Θεσσαλονικείς («να αποκτήσουν την αίγλη που τους αρμόζει»), την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια, το μεταναστευτικό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις ξυρισμένες μασχάλες, έγινε πρόσωπο των ημερών. Το θέμα μάλιστα αντί να μείνει στη σφαίρα του «ό,τι να ’ναι» έφτασε στην Επιτροπή Ισότητας της Βουλής με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ. Εσπευσε και η Ν.Δ. να καταδικάσει την «τοποθέτηση» της Λατινοπούλου.
Στη διαδρομή Παπαρίζου – Λατινοπούλου προστέθηκε άλλη μια στάση: Νίκος Καρανίκας. Σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο διατελέσας από το 2016 ώς το 2019 σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του Αλέξη Τσίπρα, με γραφείο στο Μέγαρο Μαξίμου, ο οποίος έγινε γνωστός στην αρχή για τις αναρτήσεις θαυμασμού προς την Ελένη Μενεγάκη, αλλά και τους πλούσιους σε «τσόλια» και «σιχάματα» καβγάδες του στο Twitter, εμφάνισε ένα πρόσωπο πιο μετρημένο και ήσυχο. Ομως η δήλωσή του ότι πειραματίστηκε με την κοκαΐνη και την ηρωίνη προκάλεσε μεγάλη ταραχή. Παρά το γεγονός ότι διευκρίνισε πως καμία από τις δύο ουσίες δεν προσφέρει απολύτως τίποτα και ο καθένας πρέπει να στρέφεται στον «εαυτό του να τον επεξεργάζεται, να τον αγαπάει και να τον γνωρίζει καλύτερα». Είπε κι άλλα ο κ. Καρανίκας, στα οποία λιγότερη δόθηκε προσοχή, όπως στην «πολύ καλή συνάντηση» που είχε με τον άσπονδο εχθρό Αδωνι Γεωργιάδη για να συζητήσουν για τη φαρμακευτική κάνναβη. Ουσιαστική ή επικοινωνιακή η προσέγγιση, με πρωτοβουλία του κ. Γεωργιάδη, παραμένει προσέγγιση.
Η καταδίκη του ασήμαντου είναι εξίσου εύκολη με την αναπαραγωγή του. Ασχολούμαστε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κι αυτό κάτι σημαίνει. Η αβάσταχτη ελαφρότητα δεν είναι λιγότερο τοξική από τη χυδαιότητα. Αν η μία δηλώνει εκτονωτική κανονικότητα και η άλλη διχαστική βαρβαρότητα, δεν σημαίνει ότι δεν διασταυρώνονται. Η κακοσμία, και στις δύο εκδοχές, δεν καλύπτεται με αποσμητικό.