Τελικά η κοινοτοπία κρύβει απίστευτη σοφία. Ο κοινός νους έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό. Σε προστατεύει από την αμετροέπεια. Σε αποτρέπει από την υπερβολή, καθώς λειτουργεί συντηρητικά. Παν μέτρον άριστον, μηδέν άγαν, κρείττον του λαλείν το σιγάν, όλα αυτά ενώ έχουν γίνει κτήμα των ανθρώπων, πολλές φορές λησμονιούνται. Επικρατούν η υπερβολή, η υπερέκθεση, η φλυαρία. Τα δημόσια πρόσωπα όλων των χώρων (πολιτική, τέχνες, αθλητισμός, οικονομία) που κάνουν σωστή διαχείριση της σιωπής είναι λίγα. Η απαίτηση για διαρκή προβολή τούς εξωθεί σε προκλητικές συμπεριφορές και τους καθιστά ανίκανους να αντιληφθούν ότι υπάρχει και η αρνητική δημοσιότητα. Πιστοί στο δόγμα «καλύτερα να σε βρίζουν, παρά να σε αγνοούν», χάνουν την ουσία του δημόσιου λόγου που είναι σε τελική ανάλυση το θετικό μήνυμα. Και ένα θετικό μήνυμα, όταν εκφέρεται με εύληπτο και ευσύνοπτο λόγο, αποτυπώνεται καλύτερα στον κοινό νου και ανακαλείται με μεγαλύτερη ευκολία. Αλλωστε, αυτή είναι φιλοσοφία του πιο μαζικού μέσου ψηφιακής επικοινωνίας, του Twitter. Με λίγες λέξεις να δώσεις στον άλλον να καταλάβει τι θέλεις να πεις. Και αυτό απαιτεί άριστο χειρισμό της γλώσσας και την ικανότητα συμπύκνωσης των νοημάτων.
Αν ζούσε σήμερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα ήταν ένας άριστος χειριστής του Twitter, καθώς ο λόγος του ήταν λιτός. Δωρικό τον χαρακτήριζαν οι σχολιαστές της εποχής του. Ποιος δεν θυμάται ακόμα και σήμερα τις φράσεις του «όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» ή «το καλύτερο είναι εχθρός του καλού» ή «η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο», κάτι που όπως φαίνεται έχει διαχρονική ισχύ.
Εξυπακούεται πως αυτός που μιλάει με πυκνό λόγο, αυτός που αποφεύγει τη φλυαρία, ελαχιστοποιεί την πιθανότητα να πει ανοησίες, ενώ διατηρεί και υπερασπίζεται στο ακέραιο το δικαίωμα στη σιωπή και στη διακριτικότητα, όπως υποστηρίζει ο φιλόσοφος Τζορτζ Στάινερ. Ενα δικαίωμα που όλοι το έχουμε, αλλά ελάχιστοι το ασκούμε, καθώς η πρόκληση της δημοσιότητας και της προβολής είναι συντριπτική. Μιλάει κάποιος απλώς για να μιλήσει και όταν τελειώνει αναρωτιέσαι τι είπε. Και στην πολιτική, κυρίως στην πολιτική, η σιωπή πολλές φορές είναι χρυσός.