Τα βέλη της κριτικής για την –με μικροπολιτικά κριτήρια και χωρίς ακαδημαϊκό σχεδιασμό– ίδρυση τμημάτων και σχολών ΑΕΙ σε όλη τη χώρα στρέφονται πρωτίστως στους πολιτικούς που την αποφασίζουν. Από το 1990 έως και το 2010, υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. είχαν ακούσει ουκ ολίγα από τα κόμματα της Αριστεράς και τους πανεπιστημιακούς. Βέβαια, το μικροκομματικό χούι φαίνεται πως είναι μεταδοτικό. Τελευταίο παράδειγμα από τον τέως υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, ο οποίος έκανε δεκτές εκπρόθεσμες βουλευτικές τροπολογίες σε ν/σ την άνοιξη του 2019 για ίδρυση νέων τμημάτων στην περιφέρεια.
Οι πολιτικοί, ωστόσο, δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι γι’ αυτές τις πρακτικές, που είχαν στόχο να τονωθούν οι τοπικές οικονομίες από τους μετανάστες φοιτητές. Ακρως διδακτική είναι η στάση των πανεπιστημιακών, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Ενδεικτική περίπτωση αποτελούν οι πρόσφατες αντιδράσεις για την απόφαση της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως να καταργήσει τα 37 τμήματα που νομοθετήθηκαν το 2019, αλλά η λειτουργία τους ανεστάλη από τη νυν κυβέρνηση. Τα επιχειρήματα ποικίλλουν. Τώρα, πολλοί πανεπιστημιακοί υποστηρίζουν τη λειτουργία των 37 τμημάτων, επικρίνοντας την κυβέρνηση. Κάποιοι μιλούν για θεσμικό ατόπημα της κ. Κεραμέως να μη λάβει υπόψη προηγουμένως την εισήγηση-αξιολόγηση της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης για τα 37 τμήματα. Κάποιοι προτάσσουν την ανάγκη επέκτασης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ορισμένοι μιλούν για τον αποκλεισμό των 18χρονων από τη μόρφωση, αποσυνδέοντας τις σπουδές από τον στόχο για δουλειά.
Τα επιχειρήματα, πάντως, προσχηματικά, αλλά και υποκριτικά στην περίπτωση που εκφέρονται από αριστερούς πανεπιστημιακούς που σήμερα ξεχνούν την (δίκαιη) κριτική που είχαν ασκήσει σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Ο λαϊκισμός τους σχετίζεται με το ότι τα 37 τμήματα τα ίδρυσε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ποια είναι η γενική εικόνα, την οποία θολώνουν οι προσχηματικές αντιδράσεις των πανεπιστημιακών; Πως επί τρεις δεκαετίες πανεπιστημιακοί βολεύονται από την άκριτη ίδρυση νέων τμημάτων στην περιφέρεια, καθώς διορίζονται στο Δημόσιο ελπίζοντας ότι κάποτε θα μετατεθούν σε ΑΕΙ της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης. Χρησιμοποιούν βαρύγδουπους όρους περί τοπικής ανάπτυξης, ωστόσο τους ενδιαφέρει η καριέρα η δική τους και ίσως των οικείων τους. Πρόσφατα, προβεβλημένος καθηγητής σε κεντρικό ΑΕΙ φέρεται να πρότεινε να δημιουργηθεί τμήμα στο ΑΕΙ του, για να μετατεθεί σε αυτό η σύζυγός του από περιφερειακό ΑΕΙ…