Η πρόοδος και η ζούγκλα

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τι περνάει στα ψιλά όταν μιλάμε για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο; Η σημασία του για τα θέματα της έμφυλης ισότητας στην εργασία. Πέρα από την κύρωση της σύμβασης της ΔΟΕ για τη σεξουαλική παρενόχληση, το νέο νομοσχέδιο προβλέπει για πρώτη φορά (σε συμφωνία με την ευρωπαϊκή οδηγία του 2019) άδεια πατρότητας 14 ημερών μετ’ αποδοχών, γονική διάρκεια τεσσάρων μηνών και για τους δύο γονείς –με επιδότηση από τον ΟΑΕΔ για δύο από τους τέσσερις μήνες– και προστασία των πατέρων από απόλυση για έξι μήνες από τη γέννηση του παιδιού.

Το νομοσχέδιο προβλέπει και άλλα είδη αδειών για φροντιστές, όμως η άδεια πατρότητας και η άδεια ανατροφής για τους πατέρες κατέχουν ξεχωριστή θέση στο πεδίο των εξελίξεων που σχετίζονται με την έμφυλη ισότητα, καθώς αίρουν τα αντικίνητρα για προσλήψεις γυναικών και προωθούν την ισότιμη κατανομή των ευθυνών φροντίδας στο σπίτι – άρα και την ισότητα στην εργασία και στη διεκδίκηση θέσεων ευθύνης.

Τι δεν καλύπτει το νέο νομοσχέδιο, λοιπόν; Το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στα γονικά δικαιώματα των ατόμων με εξαρτημένη σχέση εργασίας και εκείνα των αυτοαπασχολουμένων. Και το χάσμα είναι μεγάλο. Οι νέες αυτοαπασχολούμενες μητέρες καλύπτονται μόνο από ένα επίδομα της τάξης των 150 ευρώ τον μήνα, για τέσσερις μήνες, και από μια ολιγόμηνη ελάφρυνση στις ασφαλιστικές εισφορές τους – άρα καλούνται να πληρώσουν οι ίδιες, και μάλιστα ακριβά, τον όποιο χρόνο χρειαστεί να απουσιάσουν από την εργασία τους. Οπως ανέφερε γυναίκα επιχειρηματίας που συμμετείχε στην επικείμενη έρευνα του Women On Top για το έμφυλο χρηματοδοτικό χάσμα στις επιχειρήσεις: «Αν μείνω έγκυος, θα πρέπει να βάλω λουκέτο».

Οι αυτοαπασχολούμενοι πατέρες, από την άλλη, δεν καλύπτονται καθόλου κι έτσι δεν μπορούν να μοιραστούν, κατά τους πρώτους μήνες ζωής του παιδιού, τις ευθύνες της ανατροφής του. Αυτό σημαίνει ότι η επιχειρηματικότητα αποτελεί επισφαλές, ίσως και απαγορευτικό, πεδίο δραστηριοποίησης για νέες γυναίκες, και ότι η αυτοαπασχόληση στην Ελλάδα θυμίζει περισσότερο ζούγκλα σε ό,τι αφορά το δικαίωμα της ίσης συμμετοχής και εκπροσώπησης. Η συζήτηση περί προώθησης της γυναικείας επιχειρηματικότητας, για όσο διάστημα δεν αλλάζει αυτό, παραμένει μια θεωρητική και υπερεκτιμημένη καραμέλα.

Το «αγκάθι», φυσικά, είναι ποιοι και ποιες θα πλήρωναν για να εξασφαλιστούν και στους αυτοαπασχολούμενους παροχές αντίστοιχες με εκείνες των μισθωτών. Σε άλλες χώρες του ΟΟΣΑ εφαρμόζονται συστήματα είτε υποχρεωτικών είτε εθελοντικών εισφορών, οι οποίες γίνονται στην πρώτη περίπτωση από όλους για όλους τους αυτοαπασχολούμενους και στη δεύτερη από όσες και όσους θέλουν να διασφαλίσουν τη δική τους κάλυψη σε περίπτωση γονικών ή άλλων ευθυνών φροντίδας στο μέλλον. Στην Ελλάδα, προς το παρόν, δεν πληρώνει κανείς.

* Η κ. Στέλλα Κάσδαγλη είναι συνιδρύτρια του Women On Top και συγγραφέας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή