Προφανώς και το πρόβλημα δεν είναι να διοργανώνεται ένα συνέδριο γονιμότητας. Το πρόβλημα ξεκινά από το σημείο που ένα τέτοιο συνέδριο αποκτά χαρακτήρα προπαγάνδας. Οπως επίσης όταν αρχίζεις να αναρωτιέσαι γιατί να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο συνέδριο ιερείς και τηλεπερσόνες. Τι δουλειά έχουν εκεί;
Ο προπαγανδιστικός αυτός χαρακτήρας αναδείχθηκε μέσα από παρωχημένες, οπισθοδρομικές αντιλήψεις σε συνδυασμό με την επιχειρηματική, αν όχι και αγοραία, προώθηση ιατρικών συμφερόντων.
Συνδυασμός, ο οποίος, το 2021, βρήκε μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου απέναντί του. Οι σκοπιμότητες εκτέθηκαν, ενώ αστόχησαν θεσμοί και πρόσωπα που βιάστηκαν να θέσουν «υπό την αιγίδα τους» το εν λόγω συνέδριο.
Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι το βαθιά αναχρονιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο της όλης διοργάνωσης παγίδευσε τους ιθύνοντές της: ακόμα και σήμερα, το 2021, δεν υπολόγισαν την ισχύ των κοινωνικών δικτύων.
Κακά τα ψέματα: ο προπαγανδιστικός χαρακτήρας του εν λόγω συνεδρίου δεν εκτέθηκε χάρη στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στις εφημερίδες και στην τηλεόραση, δεν ακυρώθηκε χάρη σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, αλλά χάρη στην αντίδραση των πολιτών στα κοινωνικά δίκτυα. Και τους πρώτους που αναχαίτισε το «τσουνάμι» ήταν θεσμούς και προσωπικότητες που παρασύρθηκαν (ίσως και από τα επιτελεία τους, ίσως από την καλή τους διάθεση – ίσως και επειδή απλώς πίστευαν κάποιοι εξ αυτών σε ένα τέτοιο συνέδριο) και προσέφεραν την υποστήριξή τους.
Μην τα μπερδεύουμε, όμως, τα πράγματα: η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια μεγάλη προσφορά της επιστήμης. Μία από τις πάρα πολλές και πολύτιμες. Δίνει την ευκαιρία σε πολλές γυναίκες και ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί και αυτό είναι σπουδαίο. Την ίδια στιγμή, η επανάληψή της συνιστά δυνητικά σοβαρή επιβάρυνση για την υγεία μιας γυναίκας. Και αυτό πρέπει να τονίζεται – από τους γιατρούς. Η εξωσωματική μπορεί να προσφέρει ένα παιδί σε μια γυναίκα μόνη ή ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει δυσκολίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα εξασφαλίσει την ευτυχία σε κανέναν. Αυτό είναι, νομίζω, το μεγάλο πρόβλημα με τέτοιου τύπου συνέδρια: «πωλούν» ευτυχία από το πουθενά και σε ένα άκρως προσωπικό, υποκειμενικό και ιδιαζόντως λεπτό ζήτημα.
Ας μην περιπέσουμε και σε άλλες κοινοτοπίες: ένας άνθρωπος ή ένα ζευγάρι μπορεί κάλλιστα να είναι ευτυχισμένο χωρίς παιδί. Και, πάνω απ’ όλα, το παιδί, όσο ευλογία κι αν είναι σε όσους και όσες το επιθυμούν (και είναι ευλογία: γονιός δύο παιδιών γράφει τούτα τα λόγια), δεν –επαναλαμβάνω: δεν– εξασφαλίζει ευτυχία ή πληρότητα.
Και, σίγουρα, ουδείς σκεπτόμενος άνθρωπος μπαίνει σε ολοκληρωτικού τύπου σκεπτικό «να μειωθεί η υπογεννητικότητα της χώρας». Αν είναι κάποιος να θέλει να κάνει παιδί γι’ αυτό τον λόγο, καλύτερα να το ξανασκεφθεί προτού κάνει ένα παιδί δυστυχισμένο. Το παιδί μπορεί να είναι σκοπός, όχι σκοπιμότητα.