Από την πρώτη ώρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Τζο Μπάιντεν έκανε σαφές ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα επέστρεφε στα γνωστά δεδομένα, προ λαίλαπας Ντόναλντ Τραμπ. Θα επιχειρούσε, δηλαδή, να αποκαταστήσει τη συνοχή του δυτικού κόσμου υπό την ηγεσία της Ουάσιγκτον, να επανέλθει σε διεθνείς συμφωνίες και συνεργασίες που ο προκάτοχός του είχε εγκαταλείψει ή ακυρώσει, να χαράξει μια σκληρή γραμμή απέναντι στη Ρωσία. Ολα αυτά αφορούσαν και αφορούν κυρίως την Ευρώπη, καθώς οι ευρωαμερικανικές σχέσεις είχαν τραυματιστεί βάναυσα λόγω της απερίγραπτης συμπεριφοράς του προηγούμενου Αμερικανού προέδρου. Από τον τελευταίο κληροδοτήθηκε πλήρως η αντιπαράθεση με την Κίνα ως βασικό θέμα της αμερικανικής διπλωματίας.
Η περιοδεία Μπάιντεν στην Ευρώπη σχεδιάστηκε για να υλοποιήσει τους διακηρυγμένους στόχους της νέας αμερικανικής διοίκησης. Η συνάντηση του G7 στην Κορνουάλη, η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ και οι διμερείς συνομιλίες στο περιθώριο, η αντίστοιχη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη συμμετοχή του Αμερικανού προέδρου χρησιμοποιήθηκαν σαν εργαλεία. Ωστε να σφραγιστεί εκ νέου η πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον στη Δύση, να στοιχηθούν απολύτως πίσω της οι Ευρωπαίοι, να αποτυπωθεί στα αντίστοιχα ανακοινωθέντα μια ενιαία δυτική πολιτική, να εμφανιστεί ως ηγέτης και εκφραστής του δυτικού κόσμου ο Τζο Μπάιντεν στη συνάντησή του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Επιπλέον, να εντάξει ολόκληρη τη Δύση στο πλευρό των ΗΠΑ στην αντιπαράθεση με την Κίνα.
Δεν είναι πλήρως εμφανή τα αποτελέσματα της περιοδείας του Αμερικανού προέδρου στην Ευρώπη, αλλά σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις:
– Στη συνάντηση του G7 έγινε προσπάθεια να σχηματισθεί εικόνα αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ των μεγάλων χωρών της Δύσης, να δοθεί η εντύπωση ότι αποτελούν πάλι μια οικογένεια μετά τη λαίλαπα Τραμπ και το Brexit, να μπουν οι βάσεις κάποιων νέων αρχών στην παγκόσμια οικονομία (κοινή ελάχιστη φορολόγηση μεγάλων επιχειρήσεων) και να δείξουν το καλό τους πρόσωπο στην αντιμετώπιση της πανδημίας παγκοσμίως και της κλιματικής αλλαγής. Αναμένεται η συνέχεια για να κριθούν οι προθέσεις…
– Στις συνόδους του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έγινε φανερό ότι οι ΗΠΑ διατηρούν τα ηνία της Δύσης, ο Μπάιντεν κατάφερε να εμπλέξει τις χώρες του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στην αντιπαράθεση με την Κίνα («συστημική πρόκληση» χαρακτηρίστηκε) στον Ειρηνικό και στον Ινδικό Ωκεανό, όμως οι ευρωπαϊκές χώρες έβαλαν όρια στην «οξύτητα» της «σύγκρουσης». Αντιθέτως, φάνηκαν περισσότερο πρόθυμες να ακολουθήσουν στα χαρτιά τη σκληρή γραμμή («απειλή» η Ρωσία) απέναντι στη Μόσχα, αλλά ο Μπάιντεν ήταν εκείνος που προσπάθησε φανερά να κατεβάσει κάπως τους τόνους, πριν από τη συνάντησή του με τον Πούτιν, προφανώς για να παραμείνει σε ελέγξιμα επίπεδα η ένταση και να υπάρχουν δυνατότητες συνεργασίας και δίαυλοι επικοινωνίας. Κάτι που επιθυμούν και οι Ευρωπαίοι στο παρασκήνιο.
Συμπέρασμα: Η ηγεσία των ΗΠΑ δεν αμφισβητείται, δημιουργήθηκε εικόνα ενότητας της Δύσης, ωστόσο παραμένουν ακόμη σε ισχύ οι επιφυλάξεις και τα διαφορετικά συμφέροντα. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά!