«Δεν θα ξεχάσουμε αυτά που ξέρουμε από την ιατρική επιστήμη, επειδή κάποιοι στήριξαν το αφήγημά τους στην κονόμα κάποιων εταιρειών»: Από το βήμα της Βουλής, ο τέως αναπληρωτής υπουργός Υγείας των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, Παύλος Πολάκης, συμπύκνωσε σε μία φράση σημαντικό μέρος της επιχειρηματολογίας του αντιεμβολιαστικού κινήματος, αφήνοντας ταυτόχρονα να εννοηθεί με σαφήνεια ότι και ο ίδιος δεν έχει εμβολιαστεί κατά του κορωνοϊού. Επίκληση της ιατρικής επιστήμης με τον αέρα αυθεντίας, καθότι γιατρός ο ίδιος, και σπόντες για διαπλοκή και διαφθορά, για «μπίζνες» και «κονόμα» με αφορμή την πανδημία. Και όχι μόνο κατά της πολιτικής ηγεσίας, αλλά και κατά της επιτροπής λοιμωξιολόγων, που κατά τον ίδιο είναι «εντεταλμένη», «γιατί γνωριζόμαστε με όλους τους κυρίους συναδέλφους».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Πολάκης κάνει φασαρία. Οι παρεμβάσεις του, όμως, για τα εμβόλια έχουν ιδιαίτερη σημασία. Κατ’ αρχάς, εξαιτίας της ιατρικής ιδιότητάς του. Οταν οι γιατροί εμφανίζονται απρόθυμοι να εμβολιαστούν, είναι αναμενόμενο να ενισχύονται οι επιφυλάξεις του γενικού πληθυσμού. Επίσης, γιατί ο ίδιος πιθανόν θα βρισκόταν στην ομάδα λήψης αποφάσεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας εάν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε την εξουσία όταν εξαπλώθηκε ο κορωνοϊός. Με δεδομένο ότι ο μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού έχει γίνει αποδεκτός διεθνώς, όχι μόνο στην Ελλάδα, ως το αποτελεσματικότερο μέσο ανάσχεσης της πανδημίας, έχει σημασία τι θα αποφάσιζε ως κυβερνητικό στέλεχος, τι θα εισηγείτο ως επιστήμονας, πόσο θα άκουγε τις επιστημονικές απόψεις των «κυρίων συναδέλφων», με τους οποίους «γνωρίζεται» και σπεύδει να απαξιώσει.
Οι τοποθετήσεις του κ. Πολάκη ξεσήκωσαν αντιδράσεις από την πλευρά της κυβέρνησης και της Ν.Δ. Αναμενόμενες θα πει κάποιος, είναι οι άμεσα θιγόμενοι, μαζί με τους λοιμωξιολόγους. Ισως κάποιος άλλος είναι περισσότερο κατάλληλος να κρίνει τα λεγόμενά του και να του απαντήσει.
«Παρά τις συνωμοσιολογικές ή ακόμα και επιστημονικοφανείς αμφισβητήσεις της αξίας των εμβολιασμών, το εγχείρημα του μαζικού εμβολιασμού προχωράει, η πλειοψηφία των πολιτών σε όλο τον κόσμο αντιλαμβάνεται ότι αυτή είναι η κρίσιμη παρέμβαση πρωτογενούς πρόληψης και προστασίας της δημόσιας υγείας από τον SARS-CoV-2, και ότι το στοίχημα είναι η έγκαιρη και ισότιμη πρόσβαση όλων των ανθρώπων στα νέα εμβόλια», δήλωνε στις 21 Μαΐου ο Ανδρέας Ξανθός, τέως υπουργός Υγείας των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, επίσης γιατρός. Ο οποίος, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για το ενδεχόμενο υποχρεωτικού εμβολιασμού κάποιων κατηγοριών εργαζομένων, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Αν όμως η δημόσια υγεία είναι το μείζον αγαθό που οφείλουμε συλλογικά να διαφυλάξουμε και, κυρίως, στον βαθμό που ο εμβολιασμός τεκμηριώνεται πλέον ότι μειώνει σημαντικά τη μεταδοτικότητα του ιού, η θέσπιση ασφαλιστικών δικλίδων για την καθολική εμβολιαστική κάλυψη των υγειονομικών είναι εύλογη και αναλογική του εκτιμώμενου κινδύνου».
Διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις ανάμεσα σε δύο στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για ένα μείζον θέμα δημόσιας υγείας. Αραγε, η συνύπαρξή τους είναι ένδειξη πολυσυλλεκτικότητας – μπορεί να υπάρξει πολύπλευρη προσέγγιση σε αυτό το θέμα; Ή είναι μία ακόμη ένδειξη μικροπολιτικού «τσαλαβουτήματος» σε θολά νερά προς άγραν ψήφων;