Ολοένα και συχνότερα διαβάζουμε ή ακούμε νέα που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την κλιματική αλλαγή. Αλλοτε κάποια καλά νέα, και άλλοτε μη καλές πληροφορίες. Αλλες φορές μαθαίνουμε για εν εξελίξει προγράμματα έρευνας, παραγωγής και χρήσης ενέργειας φιλικής προς το περιβάλλον. Και άλλες φορές γινόμαστε είτε κοινωνοί πληροφοριών και ειδήσεων για τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης κάπου στον πλανήτη, είτε πολίτες που βιώνουν άμεσα τέτοιες επιπτώσεις, όπως ενδεικτικά είναι τα έντονα πλημμυρικά φαινόμενα ή οι πυρκαγιές.
Παρατηρώντας όσα διαδραματίζονται, καθώς και την κατάσταση που επικρατεί ειδικότερα στη χώρα μας, θα έλεγε κάποιος ότι δυστυχώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ως κράτος και κοινωνία την έκταση και τη σοβαρότητα του θέματος. Δυστυχώς, μέσα στο πέλαγος της πληροφόρησης, μοιάζει να χάνονται και κάποιες εξαιρετικά κρίσιμες πτυχές που θα πρέπει να θεωρείται περισσότερο από βέβαιο, σύμφωνα με τις μελέτες και τις προβλέψεις, ότι θα μας απασχολήσουν κατά το προσεχές μέλλον, και μάλιστα ιδιαιτέρως έντονα: ο λόγος αφορά στη δημιουργία και διεύρυνση κυμάτων μεταναστών εξαιτίας περιβαλλοντικών παραγόντων. Γνωρίζουμε ήδη τον εκρηκτικά μεγάλο αριθμό των μεταναστών και προσφύγων εξαιτίας πολέμων και σειράς σκληρών οικονομικοκοινωνικών παραγόντων. Σε κείμενο του Ευρωκοινοβουλίου αναφέρεται ότι οι εκτιμήσεις για τους περιβαλλοντικούς μετανάστες –που θα προστεθούν στους προαναφερόμενους– «κυμαίνονται από 25 εκατομμύρια έως 1 δισεκατομμύριο έως το έτος 2050». Το ίδιο κείμενο, επικαλούμενο τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης αναφέρει ότι περιβαλλοντικοί μετανάστες είναι «τα άτομα που, εξαιτίας εξαναγκαστικών αιτιών, ξαφνικών ή σταδιακών αλλαγών στο περιβάλλον οι οποίες επηρεάζουν δυσμενώς τις ζωές ή τις συνθήκες διαβίωσής τους, είναι υποχρεωμένα να εγκαταλείψουν τις εστίες τους ή το επιλέγουν –είτε προσωρινά είτε μόνιμα– και τα οποία μετακινούνται μέσα στα όρια της χώρας τους ή διασυνοριακά». Και προστίθεται: «Το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής αναμένεται να επιδεινώσει ακραία καιρικά φαινόμενα, το οποίο σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψουν τη χώρα τους στο μέλλον».
Χρειάζονται άλλα μηνύματα; Το βλέπουμε και το νιώθουμε να συμβαίνει γύρω μας. Ζούμε σε έναν «χώρο» κάπου ανάμεσα στις προβλέψεις και στην επιβεβαίωσή τους. Δεν υπάρχει χρόνος για άλλη καταστροφική αδράνεια. Δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε της αδράνειας ούτε χειρισμών, όπως οι έως τώρα σε κρατικό και σε κοινωνικό επίπεδο, που απέχουν από το να χαρακτηριστούν οι ενδεδειγμένοι για να δοθούν λύσεις βιώσιμες και σύμφωνες με τις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες.
Πρέπει άμεσα να σχεδιαστούν προγράμματα και να αναληφθούν δράσεις ώστε άπαντες να κινητοποιηθούμε, πριν να είναι πραγματικά αργά για όλους μας. Πολύτιμη γνώση και ικανότατο ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει. Βούληση ζητείται.