Ολες οι κοινοτοπίες τελικά αποτυπώνουν μια πραγματικότητα. Το ίδιο και η φράση του τίτλου, που αναφέρεται στη γνωστή, αναμνηστική φωτογραφία των Ευρωπαίων σοσιαλιστών ηγετών μετά το πέρας της συνόδου τους. Σε αυτήν τη φωτογραφία, η κυρία Φ. Γεννηματά, στην τελευταία σειρά, δεν φαίνεται καθόλου, ενώ ο Αλ. Τσίπρας στη δεύτερη σειρά, ακριβώς μπροστά της, την κρύβει εξ ολοκλήρου. Ας σημειωθεί ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι μουσαφίρης στους Ευρωπαίους σοσιαλιστές, ενώ ο πολιτικός χώρος, με τις διάφορες ονομασίες του, που εκπροσωπεί σήμερα η ηγέτις του ΚΙΝΑΛ, αποτελεί ιστορικό μέλος του κλαμπ των Ευρωπαίων σοσιαλιστών.
Επειδή δεν πιστεύω στις συμπτώσεις, έχω την αίσθηση πως αυτή η φωτογραφία εκφράζει μια ισχυρή τάση που υπάρχει στον ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό χώρο για μια πιο στενή σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ο Αλ. Τσίπρας με την παρουσία του επιτυγχάνει δύο στόχους:
1. Προωθεί και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τα μάτια πάντα στραμμένα στην εγχώρια πολιτική σκηνή, την ιδέα της προοδευτικής κυβέρνησης που θα την αποτελούν οι αριστεροί ριζοσπάστες και οι σοσιαλιστές. Μια ιδέα που δεν έχει γίνει ακόμα ηγεμονική μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν σε αυτήν τη συνεργασία ισχυρές αντιστάσεις από την αριστερή τάση του κόμματος. Ενώ βέβαια το μεγαλύτερο μέρος της βάσης του ΚΙΝΑΛ αντιδρά σε μια τέτοια προοπτική.
2. Στέλνει μήνυμα στη βάση του ΚΙΝΑΛ πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας είναι η κυρίαρχη δύναμη στον χώρο της Κεντροαριστεράς, με την υπογραφή και των Ευρωπαίων σοσιαλιστών. Δεν έχει άλλο νόημα η παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη συγκεκριμένη σύνοδο, ενώ το κόμμα του ανήκει σε άλλη πολιτική ομάδα. Οι αρχικές αντιρρήσεις του ΚΙΝΑΛ αγνοήθηκαν και η παρουσία του Αλ. Τσίπρα στις συνόδους των Ευρωπαίων σοσιαλιστών έχει λάβει, εξ αντικειμένου, θεσμικό χαρακτήρα. Τυπικά μόνο μετέχει ως παρατηρητής.
Οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές όσο παρατηρούν ότι ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ είναι συντριπτικά υπέρ του πρώτου, δεν έχουν κανένα λόγο να κλείσουν την πόρτα στον Αλ. Τσίπρα, πολύ περισσότερο γιατί η φωτογραφία που αποτυπώνει τους συσχετισμούς δυνάμεων των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα είναι παγωμένη σχεδόν από το 2017, και δεν υπάρχει καμιά ορατή τάση για την ανατροπή της.
Ο καθένας παίρνει τη θέση που δικαιωματικά του ανήκει, ακόμη και στις φωτογραφίες.