Μήνες πριν, είχε επισημανθεί ότι το στοίχημα για την κυβέρνηση και τη χώρα ήταν η πορεία του εμβολιασμού και του τουρισμού. Αλληλένδετα, αφού ο έγκαιρος εμβολιασμός της μεγάλης πλειονότητας του πληθυσμού θα τον καθιστούσε υγειονομικά σχετικά ασφαλή –και πάντως ασφαλέστερο– και ταυτόχρονα θα λειτουργούσε σαν «κράχτης» για να συμβάλει στην αύξηση του τουρισμού, του σημαντικότερου πνεύμονα της ελληνικής οικονομίας. Αναγκαία προϋπόθεση ασφαλώς η ύφεση της πανδημίας παγκοσμίως.
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με τις προσδοκίες της κυβέρνησης, αλλά και των νοημόνων πολιτών με ελάχιστη συναίσθηση κοινωνικής ευθύνης. Παρά την εξαιρετική οργάνωση, ο εμβολιασμός σκόνταψε πάνω στην απροθυμία μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων, που αδιαφορούν ή αρνούνται να εμβολιαστούν για διάφορους λόγους, άρα η χώρα βρίσκεται μακριά ακόμη από τα επίπεδα συλλογικής ανοσίας, και οι ελπίδες για αύξηση του τουρισμού φέτος σε σύγκριση με πέρυσι δεν φαίνονται να επαληθεύονται. Μακάρι το υπόλοιπο του καλοκαιριού να φέρει τα… κάτω πάνω και να διαψεύσει αυτές τις εκτιμήσεις.
Εχει η κυβέρνηση ευθύνη για την κατάσταση που προέκυψε; Προφανώς όχι, όσα απερίγραπτα και να της «σούρνει» η «ό,τι να ’ναι» αντιπολίτευση. Το φαινόμενο των ψεκασμένων και των αρνητών είναι διεθνές και σοβαρών διαστάσεων, ασχέτως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του σε κάθε χώρα. Η μοναδική διαφορά εδώ είναι ότι η τήρηση των μέτρων που επιβλήθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ήταν «α λα γκρέκα, με ευθύνη των πάντων… Ταυτόχρονα επικράτησε, πάλι διεθνώς, ένα αλαλούμ σχετικά με τα εμβόλια, την αποτελεσματικότητα και τις παρενέργειές τους, γεγονός που ενίσχυσε τα επιχειρήματα και τους φόβους των απρόθυμων. Κυρίως, όμως, ο ιός επέδειξε στο μεταξύ φοβερή ανθεκτικότητα και ευελιξία με τη μορφή μεταλλάξεων, με αποτέλεσμα οι σειρήνες του συναγερμού να συνεχίζουν να ηχούν με μεγάλη ένταση σε όλο τον κόσμο. Ετσι, οι κυβερνήσεις όλων των χωρών που μας ενδιαφέρουν ως τουριστικές αγορές προσπαθούν όχι μόνο να προφυλάξουν τους πολίτες τους, αλλά και να τους αναγκάσουν να επιλέξουν τουριστικούς προορισμούς στο εσωτερικό τους, για να τονώσουν τη δική τους οικονομία.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει άκρη ελισσόμενη, με αμφίβολη ωστόσο αποτελεσματικότητα. Θεσπίζει οικονομικά κίνητρα –«αντιεκπαιδευτικά» είναι η αλήθεια, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια– μήπως και καταφέρει να προσελκύσει περισσότερους νέους στα εμβολιαστικά κέντρα, καθιερώνει ευνοϊκούς όρους καθημερινότητας για εμβολιασμένους, που όμως πολύ δύσκολα μπορούν να ελεγχθούν και να τηρηθούν, «παλεύει» να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για να έρχονται ξένοι τουρίστες, αλλά αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Δεν γνωρίζουμε αν και πότε θα έλθουν οι Αγγλοι, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αυστηροποιήσει τα μέτρα για τους Ρώσους και άλλους με εμβόλιο Σπούτνικ ή το κινεζικό, ύστερα από παρέμβαση της Μέρκελ και υπό τον φόβο μήπως βγάλει απαγορευτικό για την Ελλάδα στους Γερμανούς τουρίστες, ενώ τα μεγάλα νησιά δεν βλέπουν προοπτικές. Από την άλλη πλευρά, θέλουμε Αγγλους και Ρώσους με τη μετάλλαξη «Δέλτα» να θερίζει στις χώρες τους;