Είναι φανερό ότι η παγκόσμια κοινότητα βλέπει με μεγάλη ανησυχία την επέλαση του μεταλλαγμένου κορωνοϊού, που ονομάστηκε «Δ» και είναι σαφέστατα πιο μεταδοτικός, «κτυπάει» και τις νεαρές ηλικίες, ακόμη και νήπια, και μάλλον προκαλεί σοβαρότερα συμπτώματα και συνέπειες. Το βροντοφωνάζει ο ΠΟΥ, υπάρχουν χώρες, όπως η Βρετανία, το «θωρακισμένο» Ισραήλ, η «έρμη» Πορτογαλία, που μετά την Ινδία δοκιμάζονται ήδη και βεβαίως ανησυχούν σφόδρα οι κυβερνήσεις, χωρίς να το κρύβουν. Γίνονται πια σκέψεις και σχέδια για τρίτη δόση εμβολίων…
Η ελληνική κυβέρνηση δεν αποτελεί εξαίρεση. Ανησυχεί και αυτή και έχει εξαπολύσει εκστρατεία, μετά οικονομικών κινήτρων για τους νεότερους και ευνοϊκότερους όρους καθημερινότητας για τους εμβολιασμένους, μήπως και πειστεί να εμβολιαστεί το «αδούλωτο» και «ατίθασο» 35% – 40% των πολιτών που για διάφορους λόγους αρνούνται ή δεν προθυμοποιούνται. Η αλήθεια είναι ότι ενώ η κυβέρνηση οργάνωσε άψογα τη διαδικασία των εμβολιασμών, άργησε να καταλάβει πόσο υψηλό είναι το ποσοστό των απρόθυμων και των αρνητών στη χώρα. Αργησε επίσης να αντιληφθεί ότι η επιεικώς «ουδέτερη» στάση της Εκκλησίας επιτρέπει σε μητροπολίτες και πλήθος παπάδων να ενθαρρύνουν τον αρνητισμό και τώρα ο πρωθυπουργός αναγκάζεται να εκλιπαρεί την επίσημη εκκλησιαστική τοποθέτηση υπέρ του εμβολιασμού.
Η γενική διαπίστωση είναι πάντως ότι η κυβέρνηση κινείται σαν να πατάει πάνω σε σπασμένα γυαλιά, προκειμένου να μην κατηγορηθεί ότι παραβιάζει προσωπικά δικαιώματα ή ότι διχάζει τους πολίτες μεταξύ εμβολιασθέντων και μη. Δεν είναι ασφαλώς η μόνη, αλλά το παρακάνει, φοβούμενη πιθανώς ότι απέναντί της έχει μια αντιπολίτευση που αφενός δεν βοήθησε στο παραμικρό στην αντιμετώπιση της πανδημίας, το αντίθετο, αφετέρου ψάχνει διαρκώς με το φανάρι, ως Διογένης, για να καταγγείλει, ακόμη και ψευδώς. Χωρίς να ξεχνάμε την επιρροή των παπάδων, τις ανάγκες της οικονομίας και τις αφόρητες πιέσεις των επαγγελματικών κλάδων.
Ωστόσο υπάρχει ο μεγάλος πληθυσμός εκείνων που εμβολιάζονται, αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης, δεν θέλουν να περάσουν ακόμη έναν χρόνο με φόβο και εγκλεισμούς. Αυτοί είναι οι άνθρωποι εμπιστεύονται στη μεγάλη τους πλειονότητα την κυβέρνηση και αναγνωρίζουν τις προσπάθειες και τις αγωνίες της. Βλέπουν όμως ατολμία δίχως καθαρές αποφάσεις, η οποία κρύβεται πίσω από δήθεν μέτρα που δεν τηρούνται. Σαν τα χαρτιά που συμπληρώνουν οι επιβάτες των πλοίων, αλλά κανείς δεν ελέγχει, και τα νέα και πολύπλοκα για τους χώρους εστίασης τα οποία δεν θα εφαρμοστούν. Η κυβέρνηση όμως έχει υποχρέωση να σέβεται και τα δικαιώματα των εμβολιασμένων!