Προσφάτως, ήμουν παρών σε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία ενός εξαιρετικού ανθρώπου με νεαρά παιδιά, η οποία εξέπεμψε την αισιόδοξη αίσθηση ότι ίσως τελικά καταφέρουμε, μέσα από τις ποικίλες κρίσεις που βιώνουμε ως χώρα, την οικονομική, την υγειονομική, ακόμη και αυτήν της ταυτότητας, να βρούμε τον δρόμο μας και να αρχίσουμε να οικοδομούμε σε στέρεα βάση μια καλύτερη Ελλάδα που θα αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα που διαθέτει.
Η συζήτηση με τους πιτσιρικάδες περιστράφηκε γύρω από τα μαθήματα στο σχολείο, τις αθλητικές δράσεις τους, τις μελλοντικές σπουδές, τον γενικότερο προσανατολισμό τους. Εχοντας φοιτήσει σε κορυφαία πανεπιστήμια της Αμερικής, αρχικά στο Σικάγο και εν συνεχεία στο Κονέκτικατ, ο πρωταγωνιστής της «κατήχησης» συνδύαζε το χιούμορ και τη φιλικότητα με την ουσία. Η χροιά της φωνής σε κέρδιζε, ενώ, ίσως το σημαντικότερο, σε κάθε του αναφορά εξέπεμπε μιαν ανιδιοτελή αγάπη για την Ελλάδα.
Τον παρακολουθούσα με δέος που μιλούσε σε νεαρά παιδιά που μόλις είχε γνωρίσει, με τέτοια προσήλωση και ειλικρινές ενδιαφέρον. Ενας Ελληνας του κόσμου –μεγάλωσε σε διαφορετικές χώρες, λόγω του πατέρα του– που τολμώ να πω ότι αγαπάει την Ελλάδα περισσότερο από όσους έχουν ζήσει σε αυτήν όλη τους τη ζωή.
«Να γίνετε οι καλύτεροι που μπορείτε, να ακολουθήσετε τα όνειρά σας, να πάτε έξω, στην Αμερική, αφού έχετε αυτή τη δυνατότητα, και αφού πετύχετε, αφού δημιουργήσετε, να μην ξεχάσετε τον τόπο σας», τους παρότρυνε. Αυτή η τελευταία επισήμανση ήταν η πιο σημαντική.
Αναγνώρισε ότι δεν είναι εύκολο, καθώς οι πολλαπλάσιες οικονομικές απολαβές στο εξωτερικό αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την επιστροφή. Ωστόσο, επέμεινε: «Προσπαθήστε να το κάνετε, αν όχι στην κορύφωση της καριέρας σας, ίσως λίγο αργότερα, γιατί αυτός ο τόπος χρειάζεται τους καλούς, τους σωστούς, τους ανθρώπους που θα τον πάνε ένα βήμα πιο κάτω».
Η ενθαρρυντική αυτή εμπειρία της συνομιλίας που παρακολούθησα συνδυάστηκε στο μυαλό μου με την άλλη όψη του ίδιου τόσο πολύτιμου νομίσματος που λέγεται ελληνική διασπορά, και αφορμή αποτέλεσαν οι νεαροί Ελληνοαμερικανοί που την επόμενη ημέρα έτυχε να επισκεφθούν την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«Περιμένουμε από εσάς να προωθήσετε το πνεύμα της Ελλάδας σε μια τόσο ισχυρή δημοκρατία παγκοσμίως, όπως οι ΗΠΑ, και να αποτελέσετε τους καλύτερους πρεσβευτές, ενδυναμώνοντας την ελληνοαμερικανική φιλία και τις εξαιρετικές σχέσεις των δύο χωρών», είπε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, υποδεχόμενη στο Προεδρικό Μέγαρο την αντιπροσωπεία Ελληνοαμερικανών φοιτητών του American Hellenic Institute Foundation, οι οποίοι πραγματοποιούν εκπαιδευτική επίσκεψη στην Ελλάδα. Η γέφυρα με το εξωτερικό είναι μακριά και εξαιρετική σημαντική. Ενα τεράστιο πλεονέκτημα που λίγοι λαοί διαθέτουν σε τέτοια έκταση και καθοριστικό για την οικοδόμηση μιας καλύτερης Ελλάδας.
Για να κτισθεί η χώρα που οραματιζόμαστε, για να διορθωθούν αγκυλώσεις και παθογένειες, χρειάζονται τα απαραίτητα υλικά, και αυτά δεν είναι άλλα από αυτά τα παιδιά.
Η αμφίδρομη σχέση των Ελλήνων, αυτών που ζουν εντός και εκτός της χώρας, και η μόνιμη ή έστω και περιοδική επιστροφή στη γενέτειρα των Ελλήνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό, συνθέτουν μια πολύτιμη πηγή ισχύος. Για τους ίδιους, αλλά και, κυρίως, για την Ελλάδα.