Υπάρχουν μέρες που με κυριεύει απελπισία. Αναλογίζομαι πόσα άλλαξαν στη ζωή μας από την άνοιξη του 2020, πόσοι άνθρωποι έχουν βιώσει την απώλεια, πόσοι βρέθηκαν κοντά στον θάνατο, πόσα έχουμε στερηθεί και πόσα ακόμα θα στερηθούμε.
Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα. Επιστρέφω από την Εύβοια. Είμαι στο σαλόνι της «παντόφλας» από τα Νέα Στύρα προς την Αγία Μαρίνα. Από τους 30 επιβάτες, μόνο οι τέσσερις φοράμε μάσκα. Οι δύο εργαζόμενοι στο κυλικείο την έχουν κατεβασμένη στο πιγούνι. Μιλούν δυνατά και γελούν πάνω από τους καφέδες και τα τοστ που ετοιμάζουν. Πίσω μου, μια παρέα εφήβων προβληματίζεται για τις ιδιαιτερότητες των φετινών διακοπών. «Πού θα βρούμε το rapid test στο κάμπινγκ για να γυρίσουμε, ρε μ….α; Το self test το δηλώναμε στην πλατφόρμα χωρίς να το κάνουμε…».
Αδικα ανησυχούν, μάλλον. Δεν ξέρω τι γίνεται στα υπόλοιπα ακτοπλοϊκά ταξίδια, σε αυτό το δρομολόγιο, πάντως, κανείς δεν μου ζήτησε ούτε rapid test ούτε πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης. Στη Ραφήνα, όπου επιβιβάστηκα στο πλοίο για Μαρμάρι, το ίδιο.
Ανοίγω το τάμπλετ. Οι περισσότερες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες ασχολούνται με τις κόντρες, όχι μόνο ανάμεσα σε κυβερνητικούς και αντιπολιτευόμενους, αλλά και σε εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας. «Καλώς ανοίξαμε», λένε οι μεν, «κακώς, και θα καταστραφούμε», προβλέπουν οι δε. «Δεν έπρεπε να βγάλουμε τις μάσκες σε εξωτερικούς χώρους», «μόνο στους εσωτερικούς έχει νόημα». Πεδίον δόξης λαμπρόν για αψιμαχίες και η αποτελεσματικότητα των εμβολίων απέναντι στις μεταλλάξεις, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, τα προνόμια των εμβολιασμένων. Πόση ζημιά έχει κάνει η αμετροέπεια κάποιων «πανεπιστημόνων» από όσους μας «σύστησε» ο κορωνοϊός σε αυτή την πανδημία…
Μπαίνω στην πλατφόρμα worldometers. Oι αριθμοί είναι αποκαρδιωτικοί – για την Ελλάδα. Η Ρουμανία μετράει σήμερα 54 νέα κρούσματα, η Βουλγαρία 55, η Ουγγαρία μόλις 44, η Πολωνία 76, η Κροατία 87, η Γερμανία 910. Εμείς είμαστε ήδη πάνω στο τέταρτο κύμα, σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Πώς θα μας βρει το φθινόπωρο; Πώς θα πεισθούν όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί να το πράξουν; Θα σταματήσουν τα πισωγυρίσματα και τα αντικρουόμενα μηνύματα; Θα αντεπεξέλθει το Εθνικό Σύστημα Υγείας σε ένα ακόμα τσουνάμι; Θα υπάρξει, επιτέλους, μέριμνα για τους μη COVID-19 ασθενείς; O SARS-CoV-2 εξακολουθεί να φρενάρει τις προληπτικές/διαγνωστικές εξετάσεις για τον καρκίνο και άλλες νόσους. Θα αντέξει η οικονομία ένα νέο lockdown;
Απαντήσεις δεν έχω. Μόνο ερωτήματα – αμείλικτα– και αγωνία. Το είπα, άλλωστε, εξαρχής: σήμερα είναι μέρα απελπισίας…