Ενα γνωστό-άγνωστο εκκωφαντικό εμφυλιοπολεμικό επεισόδιο συντάραξε το νεοσύστατο ελληνικό κράτος σαν σήμερα πριν από 190 χρόνια, με νωπό τον αχό από τους δύο πολυαίμακτους αδελφοκτόνους γύρους των ξεσηκωμένων, στην καρδιά της Επανάστασης του ’21.
Καλοκαίρι του 1831. Η σύμπηξη ευρείας αντικαποδιστριακής συμμαχίας από Υδραίους προύχοντες, τοπάρχες του Μοριά, αγωνιστές, του πολυσχιδούς Μαυροκορδάτου, άναψε το φιτίλι με την άυλη συνεπικουρία και πνευματικών μορφών αναστήματος Κοραή, ο οποίος προέτρεπε σε αγώνα για την εκδίωξη του «τυράννου». Στην επιχειρησιακή αιχμή του δόρατος έμελλε να βρεθεί ένας κορυφαίος. Ο ατρόμητος, οξυδερκής και πρώην πειρατής, ζάπλουτος ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης (Βώκος), φόβος και τρόμος των Τούρκων, αλλά στη συνέχεια και εξολοθρευτής πειρατών του Αιγαίου, αποστολή που του ανατέθηκε από τον Καποδίστρια. Τόπος του δράματος, ο ναύσταθμος του Πόρου με την κατάληψή του από τους αντικυβερνητικούς, ενώ οι προστάτιδες δυνάμεις παρακολουθούν από κοντά, όχι πάντως με κομμένη την ανάσα. Ο Καποδίστριας ζητεί τελικώς από τον Ρώσο ναύαρχο Ρίκορντ να παρέμβει. Ο Μιαούλης σε αντίπραξη ανατινάζει τη ναυαρχίδα «Ελλάς», καμάρι του στόλου του οποίου ηγείτο (…), που αποκτήθηκε με αιματηρά δάνεια, και την κορβέτα «Υδρα». Επέπλευσαν συντρίμμια.
⇒ Διαβάστε επίσης: Τζ. Χαρλαύτη: Ο Αγώνας κρίθηκε στη θάλασσα
Προηγήθηκε η ανάθεση με κυβερνητική εντολή της αρχηγίας του στόλου στον έτερο κορυφαίο επικών κατορθωμάτων θαλάσσης. Τον ατρόμητο, οξυδερκή, φτωχό μπουρλοτιέρη Κωνσταντίνο Κανάρη, τρόμο και φόβο των Τούρκων. Ο Μιαούλης, ύστερα από το ναυάγιο προσεταιρισμού του, θέτει σε περιορισμό τον Κανάρη, εκείνος διαφεύγει, ενώ συγκρούσεις εξελίσσονται και στη στεριά. Οι κυβερνητικές δυνάμεις επέβαλαν πάση δυνάμει την τάξη στον Πόρο. Σε επιστολή του στον Καποδίστρια ο μπουρλοτιέρης γράφει για τον Μιαούλη: «Είθε παραδοθή το όνομα του αυτουργού τοιαύτης πράξεως βαρβαροτάτης εις αιώνιον ανάθεμα!»
Ο Κανάρης στη συνέχεια βγήκε στ’ ανοιχτά κυνηγώντας πλοία στασιαστών, ενώ ο Μιαούλης είχε διαφύγει. Ο Καποδίστριας, μπας και καταλαγιάσουν τα πάθη, εξαγγέλλει εκλογές για Εκτελεστικό. Δύο μήνες αργότερα δολοφονείται από τους Μαυρομιχαλαίους. Τι απέγιναν οι δύο ήρωες και μετέπειτα αντίπαλοι που με τα θαυμαστά τους κατορθώματα έδιναν ανάσες στον Αγώνα με τα φοβερά πλήγματα στους εχθρούς;
⇒ Διαβάστε επίσης: Καπετάν Π. Τσάκος: Καθοριστικός ο ρόλος του Ναυτικού
Ο ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης ήταν μέλος της επιτροπής επιφανών ανδρών που θα παρέδιδε το στέμμα στον έφηβο Οθωνα, τιμήθηκε αναλαμβάνοντας υψηλά δημόσια αξιώματα και πέθανε το 1835, αιωνίως δοξασμένος. Ο μπουρλοτιέρης, επί Οθωνα ναύαρχος κι αυτός, Κωνσταντίνος Κανάρης, ο άνθρωπος που εμπιστευόταν ο Καποδίστριας για την εντιμότητά του, έγινε πέντε φορές πρωθυπουργός, κατά ολιγόμηνα διαστήματα από το 1844 έως το 1877, έτος που πέθανε, αιωνίως δοξασμένος. H αγιάτρευτη κοινή πληγή του Πόρου βασάνιζε και τους δύο μέχρι την τελευταία τους πνοή.