Διαβάζω πως υπάρχουν διαφωνίες μέσα στην κυβέρνηση για το αν θα επιβληθούν κυρώσεις στους αρνητές του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Κατ’ αρχάς η κυβέρνηση άργησε να εφαρμόσει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Είναι ακατανόητο γιατί δεν τον έχει ήδη ξεκινήσει, με δεδομένο πως οι εκτιμήσεις των ειδικών λένε πως ο Αύγουστος θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμος μήνας από πλευράς κρουσμάτων. Γιατί ξεκινούν τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς από τον Σεπτέμβριο;
Ας πούμε ότι αυτοί που το αποφάσισαν είχαν ένα σκεπτικό και ας πάμε παρακάτω. Γενικώς, δεν υπάρχει κανένας νόμος που δεν προβλέπει ποινή για τους παραβάτες του. Ειδάλλως θα οδηγούσε στην αυτοκατάργησή του. Αν ξέρω πως δεν θα τιμωρηθώ με συγκεκριμένη ποινή, γιατί να εφαρμόσω ένα νόμο με τον οποίο διαφωνώ ή δεν με συμφέρει;
Συνεπώς η κυβέρνηση θα πρέπει να προβλέψει με σαφήνεια, ρητά και κατηγορηματικά, τι θα υποστούν όσοι αρνηθούν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό τους. Μια πολύ καλή πρόταση είναι η άδεια άνευ αποδοχών. Η χειρότερη πρόταση είναι η μετάθεσή τους σε άλλο τμήμα ή σε άλλη υπηρεσία. Βούτυρο στο ψωμί τους. Και φεύγουν από την πρώτη γραμμή του πυρός και συνεχίζουν να αμείβονται. Σε αυτή την περίπτωση ουδείς θα εμβολιαστεί.
H τιμωρία των ανεμβολίαστων δεν είναι «σπάσιμο αυγών», όπως λέγεται. «Σπάσιμο αυγών» σημαίνει πως μια κυβέρνηση συγκρούεται με κατεστημένες, νοσηρές νοοτροπίες που προσπαθεί να τις εξαλείψει. Το να επιβληθεί ποινή σε έναν παραβάτη του νόμου είναι μία από τις σταθερές μιας δημοκρατικής, ευνομούμενης κοινωνίας. Αλίμονο αν το αυτονόητο το βαφτίσουμε «σπάσιμο αυγών».
Προφανώς, κάποια κυβερνητικά στελέχη επιθυμούν όλα να τα στρογγυλεύουν. Και αυτά ακόμα που δεν στρογγυλεύονται, καθώς όλοι αυτοί ανήκουν στη σχολή των «εισερχομένων – εξερχομένων». Αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους απλώς ως διεκπεραιωτικό θεμάτων της τρέχουσας καθημερινότητας. Η σκέψη και μόνο πως θα πρέπει να λάβουν δυσάρεστες αποφάσεις πρώτα τους κουράζει και μετά τους τρομάζει. Είναι ευνόητο πως είναι παντελώς άχρηστοι στη διαχείριση κρίσεων. Εδώ και ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση διαχειρίζεται μιαν υγειονομική κρίση. Σήμερα, με την επέλαση της νέας παραλλαγής της COVID, δεν υπάρχει η πολυτέλεια των διαφωνιών, των καθυστερήσεων και της αναβλητικότητας.
Η κυβέρνηση με την πρόβλεψη της τιμωρίας προστατεύει την ίδια την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Είναι τόσο αυτονόητο, ώστε απορώ πώς υπάρχουν πολιτικοί που δεν το καταλαβαίνουν.