Αυτό που συνέβη με τη δομή ηλικιωμένων στον Βόλο είναι εξωφρενικό: 35 από τους 55 υπαλλήλους παραμένουν ανεμβολίαστοι. Μετέδωσαν μάλιστα τον ιό σε πέντε ηλικιωμένους.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του γηροκομείου, Παύλο Πάνο, οι περισσότεροι από αυτούς είναι αρνητές, δηλαδή «διαφωνούν κάθετα» με τον εμβολιασμό. «Εχουμε κάνει ενημερωτικές ημερίδες με τον πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου, προσπαθήσαμε το Δ.Σ. πολλές φορές να τους μιλήσουμε για να τους μεταπείσουμε, αλλά δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα», συμπλήρωσε ο πρόεδρος του γηροκομείου.
Και όμως, η περίπτωση του γηροκομείου Βόλου δεν είναι κάτι μεμονωμένο, αποκομμένο. Είναι ένα δείγμα μόνο μιας γενικότερης αντίληψης και νοοτροπίας. Γι’ αυτό και είναι επιβεβλημένος ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, ειδικά σε υπαλλήλους που εργάζονται σε γηροκομεία, σε κέντρα φροντίδας ΑμεΑ, σε στέγη υποστηριζόμενης διαβίωσης, σε κλινικές.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλατφόρμα εμβολιασμού για τους εργαζομένους σε τέτοιες δομές έχει ανοίξει από τις 11 Ιανουαρίου. Και ωστόσο, όχι μόνο βρισκόμαστε ακόμη, μέσα Ιουλίου, να κουβεντιάζουμε για τον εμβολιασμό τους –για το αυτονόητο δηλαδή– αλλά να έχουμε «κινήματα αντίστασης» και, βέβαια, κρούσματα σε μια τέτοια δομή.
Η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου έχει εδώ και μήνες αφιερώσει χρόνο και ενέργεια σε επισκέψεις από δομή σε δομή προκειμένου να ενημερώσει και να δώσει ένα τέλος σε αυτά τα παράλογα κρούσματα άρνησης εμβολιασμού.
Τώρα, μετά την ανακοίνωση του μέτρου περί υποχρεωτικού εμβολιασμού, βρέθηκε στο στόχαστρο επειδή είναι μια νέα γυναίκα σε θέση ευθύνης. Η γνωστή ιστορία. Αυτό δεν είναι απλώς σεξισμός, είναι καθαρός αγοραίος εκχυδαϊσμός.
Εντάξει, δεν πρέπει να βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν. Υπάρχουν εκείνοι που φοβούνται, που διστάζουν, που προβληματίζονται, ορισμένοι που έχουν βάσιμους λόγους να διστάζουν (π.χ. εγκυμοσύνη). Δεν είναι αρνητές, έχουν φοβηθεί, έχουν πέσει θύματα παραπληροφόρησης, έχουν επηρεαστεί από το γενικότερο αντιεμβολιαστικό πνεύμα της εποχής. Ενήλικοι είναι βέβαια και είναι δική τους η ευθύνη.
Δεν είναι, όμως, όλοι όσοι δεν εμβολιάζονται αρνητές του κορωνοϊού, άτομα σαν αυτά που είδαμε να διαδηλώνουν υστερικά πριν από μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Δεν είναι όλοι συνωμοσιολόγοι. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει εδώ που έχουμε φτάσει, σε ένα τέταρτο κύμα και στη μετάλλαξη του ιού για την οποία λίγα γνωρίζουμε στην πραγματικότητα.
Θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα η κυβέρνηση στο ζήτημα της ενημέρωσης και της εκστρατείας για τον εμβολιασμό; Ναι, προφανώς, και ακόμα πολλά μπορούν και πρέπει να γίνουν.
Εξυπακούεται, όμως, ότι η όποια κατανόηση ή ανοχή καμία σημασία δεν έχει και εξαντλείται όταν μιλάμε για άτομα που εργάζονται σε δομές όπως αυτές που προαναφέραμε. Εκεί δεν χωρούν πολλές συζητήσεις, αλλά συνέπειες. Συνέπειες των όποιων ατομικών επιλογών. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα στο όνομα ενός εφηβικού, και μάλιστα κακομαθημένου, δικαιωματισμού.