Η εκλογική διαδικασία σε κάθε χώρα όπου ισχύει το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβερνήσεως οδηγεί αναποδράστως σε εσωστρέφεια, καθώς οι ηγέτες των πολιτικών κομμάτων δίδουν σκληρότατο αγώνα για να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία.
Αυτό συμβαίνει στη Γερμανία σήμερα, με μόνη τη διαφορά ότι καθώς η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ δεν αγωνίζεται για την επανεκλογή της, έχει τη δυνατότητα να ασχολείται απρόσκοπτα με την εφαρμογή της πολιτικής της σε όλο το φάσμα των θεμάτων που αφορούν στη χώρα της.
Σε αυτή τη χώρα, επιπλέον, το ισχύον εκλογικό σύστημα αναλογικής δεν αναδεικνύει αυτοδύναμη πλειοψηφία, ενώ η διαδικασία σχηματισμού μιας κυβερνήσεως συνασπισμού είναι μακρά, καθώς το πρωτόκολλο συνεργασίας είναι λεπτομερέστατο και η σύνταξή του ολοκληρώνεται σε ένα δίμηνο, συνήθως. Συνεπώς, η κ. Μέρκελ θα εξακολουθεί να είναι υπηρεσιακή καγκελάριος έως το τέλος του έτους.
Παρά το γεγονός ότι το γερμανικό σύστημα εναλλαγής στην εξουσία είναι σταθερότατο και η κατεύθυνση της πολιτικής του Βερολίνου μέχρις στιγμής εδραιωμένη επαρκώς, οι ηγέτες δύο δυνάμεων της Δύσεως προσβλέπουν πως η αλλαγή στην καγκελαρία θα οδηγήσει σε μια κάποια περιστολή της ηγεμονικής θέσεως του Βερολίνου στο πλαίσιο της Ενώσεως.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, διά της ενισχύσεως της «διατλαντικής συνεργασίας», επιθυμεί να ανακόψει το εμπορικό άνοιγμα του Βερολίνου –και της Ε.Ε. εκ των πραγμάτων– προς τη Ρωσία και την Κίνα, σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει εκ νέου την ηγεμονική θέση της Ουάσιγκτον μεταξύ των χωρών της Δύσεως.
Ο στόχος του κ. Μπάιντεν μπορεί να εξυπηρετηθεί με αύξηση της αντιπαραθέσεως της Ουάσιγκτον με το Πεκίνο και τη Μόσχα. Και είναι δόκιμο να ελπίζει ότι ο διάδοχος της κ. Μέρκελ θα είναι ένας βολικότερος συνομιλητής. Ο χρόνος θα δείξει εάν οι προσδοκίες του Αμερικανού προέδρου θα επιβεβαιωθούν και έως ποιο βαθμό.
Πέραν του προέδρου Μπάιντεν, και ο Γάλλος ομόλογός του, Εμανουέλ Μακρόν, προσβλέπει ότι η αλλαγή στην καγκελαρία θα του επιτρέψει να διεκδικήσει πλέον τον πρώτο ρόλο στην Ε.Ε. Ούτως ή άλλως το επιχείρησε και κατά το παρελθόν, προωθώντας δίχως επιτυχία τα οράματά του περί της μελλοντικής πορείας της Ευρώπης ή προβάλλοντας εμμονικώς την ιδέα της ευρωπαϊκής αμύνης, αυξάνοντας τη στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτά βεβαίως δεν αρκούν, και ο κ. Μακρόν προσβλέπει στη στήριξη της κ. Κριστίν Λαγκάρντ, προέδρου της ΕΚΤ, και στο ενδεχόμενο να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι, που αμφότεροι δεν είναι θιασώτες της οικονομικής πολιτικής του Βερολίνου.
Καλό και χρήσιμο, βέβαια, οι ηγέτες να καταστρώνουν σχέδια. Αλλά θα ήταν φρόνιμο να σκέπτεται κανείς ότι στη Γερμανία πρόκειται να διεξαχθούν απλώς και μόνον εκλογές. Δεν αναμένεται ανατροπή της γερμανικής τάξεως πραγμάτων, που χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακή σταθερότητα. Κάποιες αλλαγές θα υπάρξουν ασφαλώς, αλλά όχι τόσο σοβαρές ώστε να μεταβάλουν σημαντικά την πολιτική αυτής της χώρας.