Δουλειά της Τουρκίας είναι να προκαλεί. Εχει χαράξει από το 1955 μια στρατηγική την οποίαν ακολουθούν πιστά όλες οι κυβερνήσεις της. Το ερώτημα είναι: εμείς τι κάνουμε; Και κυρίως τι ζητεί η ελληνοκυπριακή πλευρά, τι ζητεί η Κυπριακή Δημοκρατία.
Είναι γεγονός πως, μετά το 1974, η λύση της διζωνικής – δικοινοτικής ομοσπονδίας έχει αναγορευθεί σε αξίωμα. Δεν θα σχολιάσω αν είναι μια συμφέρουσα λύση για τους Ελληνοκυπρίους. Αλλά με δεδομένο πως οι εκλεγμένες ηγεσίες τους την επέλεξαν, ας δούμε πώς ενήργησαν όταν δύο φορές τούς προσφέρθηκε αυτή η λύση. Την πρώτη φορά απέρριψαν με μεγάλη πλειοψηφία το σχέδιο Ανάν. Στις δημοκρατίες, όταν μιλάει ο λαός, η βούλησή του είναι σεβαστή. Τη δεύτερη φορά όμως, στο Κραν-Μοντανά, το 2017, ενώ οι δύο πλευρές βρέθηκαν πολύ κοντά στη λύση, αίφνης η ελληνοκυπριακή πλευρά δίστασε να ολοκληρώσει, μέχρι τελικής συμφωνίας, τη διαπραγμάτευση. Τι συμβαίνει λοιπόν;
Εκτιμώ πως η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων έχει «βολευτεί» πλήρως με την υπάρχουσα κατάσταση. Εχει αποδεχθεί το status quo. Kαι γιατί να μην το αποδεχθεί; Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, ενώ οι κάτοικοί της έχουν κατακτήσει ένα αξιοζήλευτο βιοτικό επίπεδο. Γιατί να εμπλακούν σε λύσεις που πιθανόν να αμφισβητήσουν το σημερινό status; Γιατί να μοιραστούν την πολιτική εξουσία; Διότι, η διζωνική – δικοινοτική έχει ως βασικό της θεμέλιο την πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, κάτι που θα αποτυπώνεται και στο θεσμικό επίπεδο. Πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις; Και ποιος θα αναλάβει το κόστος της επανένωσης του νησιού; Ας μη λησμονούμε πως η πανίσχυρη Δ. Γερμανία αντάλλαξε το ασθενές μάρκο της Αν. Γερμανίας με ισοτιμία 1/1, παρέχοντας στους Ανατολικογερμανούς ένα νόμισμα που δεν το εδικαιούντο. Κάθε ενοποίηση έχει το κόστος της, που το καταβάλλει η ισχυρότερη πλευρά.
Φαίνεται πως η Κυπριακή Δημοκρατία, τα αδέλφια μας οι Ελληνοκύπριοι, επέλεξε η στρατηγική τής μη λύσης να αποτελεί τη μόνιμη λύση του κυπριακού προβλήματος. Στην προκειμένη περίπτωση, ας έχουν το θάρρος να κάνουν και το επόμενο βήμα, γιατί η υπάρχουσα κατάσταση δημιουργεί προβλήματα ασφάλειας όχι μόνο στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του Λεβάντε. Οι κραυγές και οι διαμαρτυρίες δεν είναι πολιτική, όταν δύο φορές έχεις απορρίψει λύση που εσύ επέλεξες.