Τον γιατρό Ηλία Παπαζήση δεν τον γνωρίζω. Τον έμαθα μόλις την Τρίτη, ανήμερα την ονομαστική του εορτή, όταν διάβασα μια ανάρτησή του στο fb, στην οποία εξιστορούσε τα όσα βίωσε στο νοσοκομείο όπου εισήχθη με κορωνοϊό και κατέληγε με τη δραματική έκκληση: «Εμβολιαστείτε χθες». Εχει ενδιαφέρον η περιπέτειά του, όχι τόσο για το ότι είχε την ατυχία να προσβληθεί από COVID, αν και, όπως ανάφερε ήταν εμβολιασμένος, όσο για τις απίστευτες επιθέσεις που δέχθηκε κάτω από την ανάρτησή του (και των πολλών άλλων που την κοινοποίησαν) από «ψεκασμένους» αρνητές (τους διαχωρίζω από τους ανθρώπους εκείνους που, λόγω φόβου ή και άγνοιας, μπορεί να διατηρούν επιφυλάξεις).
«…Μη βάζετε σε κίνδυνο και άλλους ανθρώπους επειδή την πατήσατε εσείς (σ.σ. εμβολιαστήκατε) και το κάνατε και καταλήξατε στο νοσοκομείο», του έλεγε ένας, και κάποιος άλλος: «Από τον ιό που πήρες μέσω του μπολιάσματος κόλλησες, κύριε, με ένα σώμα γεμάτο από ακίδα πρωτεΐνης του ιού σε κάθε σου κύτταρο, θέλεις από δω και πέρα να είσαι καλά;».
Μία κατά δήλωσή της «επιστήμων» έγραφε: «Καλά να πάθεις, ας πρόσεχες, είσαι και γιατρός…», και ένας που ένιωθε δικαιωμένος: «…Αφού και οι εμβολιασμένοι κολλάνε, γιατί τότε να κάνω το εμβόλιο; Ρε άντε και στο διάολο, αλήτες…». Ειρωνείες, δηλητήριο και, εντέλει, αηδία.
Και μόνο να είχε πεθάνει, δεν του «εύχονταν» ανοιχτά, μερικοί εξ αυτών.
Δεν σκοτώνει μόνον ο ιός, αλλά και όλος εκείνος ο εσμός που επιτίθεται, με όπλο τις θεωρίες συνωμοσίας και τις απίστευτες ανοησίες, εναντίον της μοναδικής, μέχρι στιγμής, ασπίδας προστασίας που διαθέτει η επιστήμη, για να αμυνθεί η ανθρωπότητα, το εμβόλιο δηλαδή. Πλέον έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Το τραγικό είναι ότι δημόσιοι υπάλληλοι μισθοδοτούμενοι από το κράτος, όπως π.χ. αυτοί του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», που έρχονται σε επαφή καθημερινά, ειδικά στην απομονωμένη ορεινή Ελλάδα, με ανήμπορους και ανενημέρωτους υπερηλίκους, επιδίδονται σε άθλια προπαγάνδα και αντί να προστατεύσουν «σκοτώνουν» τους ανθρώπους. Και από κοντά μια μερίδα υγειονομικών, οι οποίοι διεκδικούν το «δημοκρατικό δικαίωμα» να μπαινοβγαίνουν ανεμβολίαστοι στους θαλάμους των νοσοκομείων!
Ο γιατρός Παπαζήσης πέρασε σχεδόν ανώδυνα την περιπέτεια και πήρε μετά τρεις-τέσσερις ημέρες εξιτήριο, ακριβώς γιατί είχε εμβολιαστεί, όπως είπε ο ίδιος. Σε διπλανά κρεβάτια, νέα παιδιά, έφηβοι, ανεμβολίαστοι, έδιναν σκληρή μάχη για να αποφύγουν την εντατική, με τον ιό να τους κατατρώει τα σωθικά. Ο αγώνας (πρέπει να) είναι διμέτωπος: κατά του δολοφονικού ιού, αλλά κι εκείνων που, ποικιλοτρόπως, υποβοηθούν το έργο του. Και αυτό δεν είναι καθόλου διχασμός.