Τον Σεπτέμβριο του 2018, τις μέρες που ο κυκλώνας «Ζορμπάς» περνούσε από την Ελλάδα, μέσα στη θαλασσοταραχή, έχασε τη μητέρα του. Τον παρέσυραν τα κύματα μακριά της. Σε μια παραλία της Φολεγάνδρου τον βρήκε ημιθανή ένας ντόπιος, ο Κώστας Μπογιατζίδης, και κάλεσε τη MΟm. Οι άνθρωποι της οργάνωσης έδωσαν στη νεογέννητη μεσογειακή φώκια το όνομά του, για να τον ευχαριστήσουν.
Ο Κωστής πέρασε πολλούς μήνες στον σταθμό πρώτων βοηθειών της MOm. Δεν μπορούσε να φάει ψάρια, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα τρεφόταν ακόμη με μητρικό γάλα. Θα ήταν αδύνατον, λοιπόν, να επιβιώσει μόνος του στη θάλασσα. Μια ομάδα κτηνιάτρων, βιολόγων και εθελοντών ξεκίνησαν αγώνα για να τον κρατήσουν στη ζωή. Δεν ήταν εύκολο. Το μικρό είχε το μισό βάρος από το κανονικό, έπρεπε να τρώει κάθε τέσσερις ώρες (ψαροπολτό με ειδικό σωλήνα, σαν μπιμπερό) και να έχει διαρκή ιατρική παρακολούθηση.
Ομως το πείσμα τους ήταν μεγάλο και ο Κωστής αποδείχθηκε μαχητής. Μέρα με τη μέρα δυνάμωνε. Μέρα με τη μέρα οι άνθρωποι της MΟm τον αγαπούσαν ολοένα και περισσότερο. Ηξεραν όμως ότι υπήρχε ένα όριο απαράβατο. «Η μεσογειακή φώκια είναι ζώο με εξαιρετικά υψηλή νοημοσύνη. Μαθαίνει εύκολα και κοινωνικοποιείται. Γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Ο Κωστής δεν πρέπει να αναπτύξει σχέση εξάρτησης από εμάς, αλλά να δυναμώσει και να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει, στη θάλασσα», έλεγαν.
Πράγματι, την άνοιξη της επόμενης χρονιάς o νεαρός γύρισε στην «πατρίδα» του, στα νερά του Αιγαίου. Η απελευθέρωσή του, στο εθνικό θαλάσσιο πάρκο Αλοννήσου, ήταν μια γιορτή. Αποτελούσε δικαίωση τόσων προσπαθειών. Την περασμένη Κυριακή η χαρά έγινε θρήνος. Ο νεαρός monachus monachus βρέθηκε νεκρός, χτυπημένος από ψαροντούφεκο.
Ο πληθυσμός των μεσογειακών φωκών στη χώρα μας υπολογίζεται σε 400-450 άτομα. Παγκοσμίως δεν ξεπερνάει τα 750. Η θανάτωση κάθε τέτοιου σπάνιου θηλαστικού δεν αποτελεί απλώς κακουργηματική πράξη που χρήζει άμεσης διερεύνησης, ώστε να αποδοθούν οι ποινικές ευθύνες στον δράστη. Είναι έγκλημα κατά της φύσης.
Ο θάνατος του Κωστή ήταν αργός και βασανιστικός. Πόση έκπληξη πρέπει να ένιωσε μετά το χτύπημα του εκτελεστή του, ένα ζώο που πίστευε πως όλοι οι άνθρωποι είναι όπως εκείνοι που τον είχαν σώσει… Πώς να ξέρει ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν κατανοούν ότι δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα του φυσικού περιβάλλοντος; Και λερώνουν κάθε ομορφιά;