Οταν κατασκευαζόταν το μετρό της Αθήνας, δεν θυμάμαι να υπήρχαν τόσες και τέτοιας έντασης αντιδράσεις. Υπήρξαν, αν θυμάμαι καλά, κάποιες διαμαρτυρίες για την τύχη ορισμένων αρχαιοτήτων, εύλογες από μιαν άποψη. Η αντιπολίτευση πάντως δεν είχε υψώσει τη σημαία της αντίστασης, όπως συμβαίνει τώρα με τα βυζαντινά μνημεία στον σταθμό «Βενιζέλου», στη Θεσσαλονίκη. Ολοι συμφωνούσαν ότι το έργο πρέπει να ολοκληρωθεί και εμπιστεύονταν τους ειδικούς που έκριναν ποιες αρχαιότητες έπρεπε να σωθούν και με ποιον τρόπο. Οπως στον σταθμό του Συντάγματος ή στο Μοναστηράκι. Δεκαετίες τώρα στην Ακρόπολη γίνονται παρεμβάσεις για τη συντήρηση των μνημείων. Δεν θυμάμαι ατμόσφαιρα εθνεγερσίας σαν αυτή που δημιουργήθηκε φέτος με αφορμή την ανακατασκευή μιας διαδρομής. Ας μην ξεχνάμε ότι η πρόσβαση, η διευκόλυνση της επισκεψιμότητας, είναι απαραίτητη για τη συντήρηση των μνημείων. Τα μνημεία ζουν μέσα από τη σύγχρονη ματιά. Τι άλλαξε και οι υποθέσεις «αρχαιοκτονίας» σήμερα ανταγωνίζονται τις γυναικοκτονίες στον δείκτη της κοινής μας ευαισθησίας;
Θα μου πείτε, σήμερα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ένας Αλέξης Τσίπρας, ένας μαχητής του πολιτισμού. Τον πλαισιώνουν δε στελέχη όπως η κ. Αναγνωστοπούλου και ο κ. Σκουρολιάκος, τα οποία χρόνια τώρα δεν έχουν υποστείλει τη σημαία των αγώνων για τη σωτηρία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Μπορεί το έργο τους στον τομέα να παραμένει άγνωστο. Είναι αφανείς εργάτες της σωτηρίας των αρχαιοτήτων. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε τη δυσκολία της αντιπολίτευσης να βρει την κεντρική ιδέα της θεματικής της, μπορώ να εξηγήσω την επιδημία αρχαιολατρίας που την έχει καταλάβει. Δεν μπορώ να αγνοήσω και τον ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η δημοκρατία του πληκτρολογίου προσφέρει απόψεις δωρεάν, γεγονός που τους επιτρέπει να αναπαράγονται χωρίς κόπο. Σημασία δεν έχει ποια συλλογιστική υποστηρίζει την προσωρινή μεταφορά των μνημείων στον σταθμό «Βενιζέλου» στη Θεσσαλονίκη ή τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε η διαδρομή στην Ακρόπολη. Σημασία έχει η άποψη. Πολλές απόψεις μαζί κάνουν μια αλήθεια. «Εχω άποψη, άρα υπάρχω».
Εχουν επιβιώσει ανάμεσά μας και μερικοί συντηρητικοί, όπως η αφεντιά μου, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η αλήθεια δεν προκύπτει από τις απόψεις, αλλά οι απόψεις από την αλήθεια. Ο διάδρομος στην Ακρόπολη δεν είναι θέμα άποψης. Είναι θέμα επιστήμης, γνώσης και εμπειρίας. Διαμορφώνεις δε την άποψή σου αφού λάβεις υπόψη τη γνώση και την εμπειρία. Και όπως σήμερα έχουν σιγήσει οι φωνές όταν είδαν τους παραολυμπιονίκες μας να επισκέπτονται το μνημείο, ας περιμένουμε και το αύριο, όταν οι αρχαιότητες της Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη θα επιστρέψουν στη θέση τους. Και θα λειτουργεί και το μετρό.