Η ελληνική κυβέρνηση συνυπέγραψε δήλωση με άλλες 21 χώρες, σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, με την οποία εξέφραζαν την ανησυχία τους για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα.
Ηταν απολύτως φυσικό ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του να καταδικάσει την ελληνική κυβέρνηση γι’ αυτήν την ενέργειά της, ζητώντας παράλληλα «να σταματήσει η έξωθεν επέμβαση, ο άμεσος τερματισμός του εμπάργκο, ο σεβασμός των δικαιωμάτων (;), η μη προσφυγή στη βία». Μάλιστα στην ίδια ανακοίνωση υπάρχει και η παρακάτω πρόταση την οποία μεταφέρω επί λέξει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία… καταδικάζει κάθε προσπάθεια ξένης επέμβασης, θεωρώντας ότι ο κουβανικός λαός, ελεύθερος και απερίσπαστος, είναι ο μόνος που μπορεί και πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον του».
Προφανώς ο συντάκτης της ανακοίνωσης διαθέτει πολύ χιούμορ όταν ζητεί να αφεθεί ο κουβανικός λαός ελεύθερος και απερίσπαστος. Εξ όσων γνωρίζουμε, ατομικές ελευθερίες δεν υπάρχουν στην Κούβα από το 1959 και η παρέμβαση των 21 υπουργών των Εξωτερικών ζητεί την αποκατάστασή τους, ώστε όντως «ο κουβανικός λαός, ελεύθερος και απερίσπαστος, να αποφασίσει για το μέλλον του». Στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πως αγνοούν ότι οι λαοί αποφασίζουν ελεύθερα και απερίσπαστα για το μέλλον τους μόνο μέσα από αδιάβλητες εκλογές που ουδείς αμφισβητεί το αποτέλεσμά τους.
Ομως στην ίδια ανακοίνωση υπάρχει και η επίκριση προς την ελληνική κυβέρνηση πως συνυπέγραψε το κείμενο με χώρες που παραβιάζουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Να υπενθυμίσω πως ένας από τους πλέον απηνείς διώκτες των ομοφυλοφίλων ήταν ο Κάστρο με τον φίλο του τον Τσε. Χιλιάδες Κουβανοί ομοφυλόφιλοι είχαν εγκλεισθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ ο Τσε είχε αναλάβει τη θεωρητική τεκμηρίωση των διώξεων. Είναι εφιαλτικές οι αναμνήσεις όσων επέζησαν από τα «κελιά παραδειγματισμού», τα γνωστά ως tostadoras, στη φυλακή της Pinar del Rio. Από το 2010 έχουν γίνει δειλά βήματα για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, υπό την καθοδήγηση του εθνικού κέντρου για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Ομως το 2019 η αστυνομία διέλυσε διαδήλωσή τους στο κέντρο της Αβάνας, που διοργανώθηκε από μια μη κυβερνητική οργάνωση. Κανένας δεν άκουσε φωνές διαμαρτυρίας από τη ριζοσπαστική Αριστερά τότε, ενώ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το πώς συμπεριφέρονται διάφορες χώρες της Ε.Ε. στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Η υποκρισία είναι ο προθάλαμος της αναξιοπιστίας.