Μαύρισε πάλι η ψυχή μας. Οι πυρκαγιές στην Αχαΐα, τα Γρεβενά, την Εύβοια, την Κω, στην περιφέρεια γενικά, είναι λιγόλεπτες αναφορές στα δελτία ειδήσεων, εκτός και σαρωθούν τα πάντα. Οι πυρκαγιές στην Αττική μεταδίδονται απευθείας, σε πολύωρες συνδέσεις, «ζωντανές», αν είναι ζωντανό το θανάσιμο. Κι είδαμε έτσι για μία επιπλέον φορά, ανήμποροι και μουδιασμένοι, δάση και σπίτια να καίγονται όχι πολύ μακριά από το κέντρο. Το κέντρο της «εξαιρετικά προετοιμασμένης» ελληνικής πολιτείας, όπως τη συναπαρτίζουν κυβέρνηση, περιφέρειες και δήμοι. Τόσο «εξαιρετικά» που όσα τσακισμένα δέντρα είχε αφήσει πίσω της η βαρυχειμωνιά της «Μήδειας», παρέμεναν στον τόπο που γκρεμίστηκαν, πρόσφορη καύσιμη ύλη. Εξαιρετικά τα είχαν βρει όλα και οι τρεις υπουργοί στην «επιτόπια αυτοψία» τους στο Τατόι, στις 25 Μαΐου. Μία μόλις μέρα πριν η κυβέρνηση ανακοινώσει με πρωθυπουργική επισημότητα τον αντιπυρικό της σχεδιασμό. Λεπτομέρεια: Η αντιπυρική περίοδος αρχίζει την Πρωτομαγιά. Λεπτομέρεια δεύτερη: Τα Γεράνεια είχαν ήδη καεί.
Πολύτιμα τα σπίτια και τα δάση. Αλλά υπερπολύτιμη η ανθρώπινη ζωή. Ορθά λοιπόν κρίθηκε αναγκαίο να σωθούν πρώτα οι άνθρωποι, να απεγκλωβιστούν από τους πυροσβέστες όσοι βρέθηκαν πολιορκημένοι από τις φλόγες και να πειστούν από τους αστυνομικούς οι ιδιοκτήτες των σπιτιών να απομακρυνθούν, να μη ριψοκινδυνέψουν παλεύοντας τη σαρωτική πυρκαγιά μ’ ένα λάστιχο. Ομως με τα ΜΑΤ και τη ΔΙΑΣ καμιά πυρκαγιά δεν σβήνεται, ούτε δασική ή περιαστική ούτε κοινωνική. Πλην της δικής τους δράσης, χρειάζεται και κάτι παραπάνω, πολύ παραπάνω, ώστε να έχουν το δικαίωμα οι συναρμόδιοι υπουργοί, Χρυσοχοΐδης και Χαρδαλιάς, να καυχώνται πως όλα έγιναν «υποδειγματικά».
Τέτοιας ποιότητας αυτοεγκώμια επί φλεγομένων ερειπίων ηχούν σαν προσβολή, όσο συνηθισμένα κι αν είναι, μια σκυτάλη κατεπείγουσας αυτοαθώωσης που περνάει από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Και ηχούν σαν προσβολή στ’ αυτιά όλων, όχι μονάχα όσων έβλεπαν –από την τηλεόραση και αυτοί– να απανθρακώνεται το βιος τους. Ο βίος τους ο ίδιος. Γιατί η ζωή, με όλη την αυταξία της, έχει ανάγκη τον τόπο της για ν’ ακμάσει. Κι όχι κρανίου τόπο.
Ας ακούσουμε μια φορά ένα «λαθέψαμε» και τι στον κόσμο. Γιατί κάποια λάθη επέτρεψαν να γίνει πύρινη λερναία ύδρα η μικρή εστία που είδαμε όλοι στη μιάμιση το μεσημέρι, να διασπά το ολυμπιακό τηλεοπτικό πρόγραμμα σαν έκτακτη είδηση. Βατό το έδαφος κι οι άνεμοι ισχνοί. Το μικροκλίμα; Ναι. Ισως όμως και κάποιες άλλες μικρότητες.