Με αφορμή τις πυρκαγιές, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασαν κάθε όριο αντιπολιτευτικού λόγου και εξετράπησαν σε ύβρεις προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού, πεζοδρομιακού επιπέδου. Ενώ ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ τήρησε και τηρεί μια νηφάλια αντιμετώπιση των κυβερνητικών πεπραγμένων, με λόγο προσεκτικό, τα μεσαία στελέχη του έχουν αφηνιάσει. Θα υπέθετα πως έχουν αυτονομηθεί και λόγω της έκρυθμης κατάστασης έχουν ξεφύγει. Πολύ φοβούμαι όμως πως τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Αν όντως αυτά τα στελέχη κινούνται εκτός της επίσημης κομματικής γραμμής, θα έπρεπε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να τα ανακαλέσει στην τάξη, να τα αποδοκιμάσει ή και να τα διαγράψει ακόμα, καθώς οι εκφράσεις τους αρμόζουν σε χαμαιτυπείο και όχι σε πολιτικό κόμμα και μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς, η ηγεσία του κόμματος δεν ασχολήθηκε με αυτές τις περιπτώσεις ακραίας συμπεριφοράς, προκαλώντας την υπόνοια που βολεύεται με τον χυδαίο λόγο, που λειτουργεί παράλληλα προς την επίσημη, μετριοπαθή γραμμή. Υπάρχει η αντίληψη πως η ύπαρξη δύο γραμμών εξυπηρετεί την πολυσυλλεκτικότητα. Και πολλές φορές αυτές οι συμπεριφορές ενθαρρύνονται διά της επιβραβεύσεως των υβριστών. Να υπενθυμίσω την περίπτωση του δημοσιογράφου – στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ που εξύβρισε πεζοδρομιακά τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και αμείφθηκε με μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο.
Θα δεχόμουν πως στα μεγάλα κόμματα υπάρχουν και χυδαίοι άνθρωποι, που μια δεδομένη κατάσταση τους φέρνει στην επιφάνεια. Αυτό είναι κάτι που ουδείς μπορεί να το αποκλείσει. Ομως ένα σοβαρό κόμμα αντιδρά ακαριαία και αποβάλλει από τις τάξεις του τον υβριστή. Η Νέα Δημοκρατία διέγραψε από τις τάξεις της στελέχη που κινήθηκαν απλώς έξω από την κομματική γραμμή και με τις δηλώσεις τους προκάλεσαν ζημιά στην εικόνα του κόμματος. Δεν εξύβρισαν με εκφράσεις ποδοσφαιρικών θυρών. Ξέφυγαν πολιτικά και αντιμετωπίσθηκαν πολιτικά. Αυτά που γίνονται αυτές τις ώρες από μεσαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμιά σχέση με την πολιτική αντιπαράθεση. Δεν εκφέρουν απλώς λόγο πολιτικά ακραίο. Υβρίζουν προσωπικά τον πρωθυπουργό, κάτι που ουδόλως κολακεύει όχι τους ίδιους, αυτοί τόσοι είναι, αλλά την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που τους ανέχεται. Το ήθος μιας παράταξης δεν είναι δεδομένο ούτε κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Κατακτιέται με σκληρό αγώνα, γιατί πολλές φορές αυτοί που παρεκτρέπονται είναι «δικά μας παιδιά». Ηθικό πλεονέκτημα με βωμολοχίες δεν υπάρχει.
