Σχεδόν επί έντεκα συναπτά έτη η Ελλάδα βιώνει αλλεπάλληλες κρίσεις. Ολες με τη βαρύτητά τους. Δεν σηκώσαμε κεφάλι. Μνημόνια, φωτιές, ελληνοτουρκικά, μεταναστευτικό, πανδημία, συνέθεσαν και εξακολουθούν και συνθέτουν ένα τοπίο εφιαλτικό. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κινηθεί με βάση το πρόγραμμά της. Και φυσικά και η παρούσα κυβέρνηση, που βρίσκεται σε διαρκή συναγερμό από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε την εξουσία. Οταν ζούμε μια παρατεταμένη κρίση επί δύο χρόνια, είναι αδύνατον να φανταστούμε πώς θα ήταν η πατρίδα μας σήμερα αν τα πράγματα κυλούσαν χωρίς αυτές τις ακραίες καταστάσεις. Και δεν είναι μόνον ο χαμένος χρόνος εξαιτίας αυτών των προβλημάτων, είναι και το αποτύπωμα που αφήνουν στη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Ολοι περιμένουμε την εκτίναξη του ελατηρίου της ανάπτυξης, αλλά όσο πιο βαθιά είναι η βάση της εκτόξευσής του τόσο λιγότερο εντυπωσιακά θα είναι τα αποτελέσματα αυτής της εκτίναξης. Κάθε καταστροφή έχει και το κόστος της.
Η κυβέρνηση, απασχολημένη στη διαχείριση των κρίσεων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, υλοποίησε ελάχιστες από τις εξαγγελίες της. Ο χρόνος περνά και η συνεχής μετάθεση της νέας κανονικότητας, πέραν όλων των άλλων, ενδέχεται να έχει και πολιτικές παρενέργειες. Πάντα η αντιπολίτευση προσπαθεί να καρπωθεί τις δυσκολίες, τα λάθη και τις καθυστερήσεις του κυβερνητικού έργου. Η αντιπολίτευση κάνει τη δουλειά της και η κυβέρνηση οφείλει να κάνει τη δική της. Να κυβερνήσει. Η διέξοδος από τις δύσκολες καταστάσεις δεν είναι οι εκλογές, αλλά η σκληρή και συγκροτημένη δουλειά. Αλλωστε, η κυβέρνηση έχει μπροστά της θητεία είκοσι μηνών και μιαν ακλόνητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 158 εδρών. Ετσι, στον εναπομείναντα χρόνο μπορεί και να προχωρήσει μεταρρυθμίσεις που μέχρι σήμερα κινούνται βραδέως και να δώσει ενέσεις στην οικονομία με το πακέτο του Ταμείου Ανάκαμψης. Ο τρόπος που αντιμετώπισε όλες αυτές τις ζοφερές καταστάσεις έδειξε πως μπορεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να τα βγάζει πέρα και στα δύσκολα. Η πολιτική είναι μια διαδικασία συνεχών συγκρίσεων. Οι πολίτες επιλέγουν συγκρίνοντας. Αυτοί που διαχειρίσθηκαν καλύτερα τις δύσκολες καταστάσεις τεκμαίρεται πως θα είναι πιο παραγωγικοί και όταν θα έρθουν οι καλύτερες μέρες. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, και αυτό το κακό θα περάσει.