Προσάπτουν την κατηγορία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή πως δεν αντέδρασε δυναμικά στον δεύτερο «Αττίλα». Του καταλογίζουν τη φράση «Η Κύπρος κείται μακράν», στη συμβολική της έννοια. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ευ. Αβέρωφ γνώριζαν πως άμεση και επίσημη εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην απόκρουση του δεύτερου «Αττίλα» θα σήμανε την κήρυξη ελληνοτουρκικού πολέμου, ο οποίος προφανώς δεν θα περιοριζόταν στην Κύπρο. Το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο έπρεπε να απαντήσουν οι δύο ηγέτες ήταν αν οι Ενοπλες Δυνάμεις ήταν έτοιμες για μια τέτοια σύγκρουση. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως από τη λήξη του Εμφυλίου το αμυντικό δόγμα της Ελλάδας ήταν η απόκρουση του από Βορρά κινδύνου. Ως εκ τούτου, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ήταν παντελώς ανοχύρωτα.
Επιπροσθέτως, η κατάσταση του Στρατού Ξηράς, όπως έδειξε και η επιστράτευση, δεν ήταν και η καλύτερη, ενώ σε αυτόν κυριαρχούσαν αξιωματικοί προσκείμενοι στο δικτατορικό καθεστώς.
Ας σημειωθεί ότι το επιχειρησιακό τοπίο στον πρώτο «Αττίλα» ήταν εντελώς διαφορετικό. Υπό προϋποθέσεις υπήρχαν τα περιθώρια μιας επιτυχούς αντιμετώπισης της εισβολής, ώστε η εκεχειρία να βρει την Τουρκία χωρίς προγεφύρωμα. Πριν από τον δεύτερο «Αττίλα», οι τουρκικές δυνάμεις κάθε ημέρα διεύρυναν τον χώρο ελέγχου, με αποτέλεσμα στις 14 Αυγούστου να είναι ανεπτυγμένες σε ένα ευρύτατο μέτωπο. Ουδείς από τους υποστηρικτές της άμεσης εμπλοκής της Ελλάδας και ουδείς από τους επικριτές του Κωνσταντίνου Καραμανλή διατείνεται ότι θα μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε νικηφόρα στον «Αττίλα 2». Ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν συντριπτικός εις βάρος των ελληνοκυπριακών δυνάμεων. Ακόμη και αυτοί που επικαλούνται τη δυνατότητα πληγμάτων από τις δύο αεροπορικές μοίρες της Κρήτης, απλώς αναφέρονται στο μεγαλύτερο κόστος της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων. Από τη στιγμή που οι διαπραγματεύσεις της Γενεύης ναυάγησαν, τίποτα δεν συγκρατούσε τον Μπουλέντ Ετσεβίτ. Εκμεταλλευόμενος και το κενό εξουσίας που υπήρχε στις ΗΠΑ λόγω της παραίτησης του Ρίτσαρντ Νίξον, στις 9 Αυγούστου, εξαιτίας του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ, ολοκλήρωσε το σχέδιο διχοτόμησης της Μεγαλονήσου που υπήρχε από το 1955. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κλήθηκε να διαχειρισθεί μια στρατιωτική ήττα, για την οποία δεν ευθυνόταν αυτός.