«Προσπάθησα μέσα από τη χαρτογράφηση των στοιχείων του σκεπτικού μας να αναδείξω και την έλλειψη από την πολιτική ζωή μας μιας κουλτούρας της σύνθεσης, η οποία προϋποθέτει την πρόθεση για τη διαμόρφωση συναινέσεων. Απειλητικές ή όχι, η επιδίωξη συναινέσεων συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του πολιτικού μας συστήματος και των κομμάτων του». Εχει απόλυτο δίκαιο ο τέως υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου στην κατακλείδα του κειμένου του για το βιβλίο του «Τα κοινά της Παιδείας» (εκδόσεις Θεμέλιο). Το σχόλιο, υποθέτω, υποδηλώνει την ανάγκη αυτοκριτικής και για τον ΣΥΡΙΖΑ, και ορθώς.
Το βιβλίο, με πρόλογο από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, παρουσιάζει το έργο της κυβέρνησης, στην οποία ηγήθηκε το κόμμα από το 2015 έως το 2019, στους τομείς της Παιδείας και των Θρησκευμάτων. Αποτελεί σημαντική κατάθεση για τον πολιτικό διάλογο, τους μελλοντικούς ιστορικούς της εκπαίδευσης, αλλά και για τους πολίτες. Πόσο μάλλον που δεν λείπουν τα σημεία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον για παρατηρήσεις. Για παράδειγμα, ο κ. Γαβρόγλου αναφέρει ότι στις συζητήσεις με τους συνδικαλιστικούς φορείς «ήταν σπάνιο να συζητηθούν ζητήματα με ψυχραιμία και επιστημονική προσέγγιση, μιας και το μόνιμο άγχος των συνδικαλιστών ήταν η διαφοροποίηση μεταξύ τους, η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και μια λογική του όλα ή τίποτα, πίσω από την οποία συχνά κρυβόταν η αδυναμία διατύπωσης συγκεκριμένων προτάσεων». Τι συμβουλεύει, λοιπόν, ο κ. Γαβρόγλου τη νυν υπουργό Νίκη Κεραμέως ως προς τον χειρισμό των αντιδρώντων συνδικαλιστών;
Επίσης, ο ίδιος αποφεύγει να πάρει θέση για, όπως γράφει, «διάφορες παθογένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος που προκύπτουν από προσωπικές συμπεριφορές κάποιων στελεχών της εκπαίδευσης –όλων των πολιτικών και ιδεολογικών αποχρώσεων– οι οποίοι, παρά τα όσα διακηρύττουν, δεν επιθυμούν να απομακρυνθούν από την κουλτούρα και την πρακτική των (μικρο)διαπλοκών». Ομως, αν δεν πάρει σήμερα θέση ο κ. Γαβρόγλου, μήπως η σημαντική αυτή διαπίστωσή του για ένα καίριο ζήτημα καταντά άτολμη αναφορά;
Στο βιβλίο αναλύουν το κυβερνητικό έργο, ανά τομέα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν καίριο ρόλο στη διαμόρφωση και υλοποίηση των τότε κυβερνητικών πολιτικών. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για την πολιτική τους συνέπεια και εντιμότητα, καθώς και στον κ. Γαβρόγλου, που τους τιμάει με γενναιοδωρία. Πόσο μάλλον που το βιβλίο αφιερώνεται στον πανεπιστημιακό Γιάννη Παντή, ο οποίος «έφυγε» ξαφνικά το 2017, υπηρετώντας από τη θέση του γενικού γραμματέα του υπ. Παιδείας τα πιστεύω του.