Λέγαμε χθες ότι ο κ. Στέφανος Τσιτσιπάς είναι μόλις 23 χρόνων και συνεπώς στην «κλίμακα Βούτση» κατατάσσεται στην κατηγορία «ανθυποπιτσιρικάς χαρά γεμάτος». Το επιβεβαίωσε χθες με τις νέες δηλώσεις του, που δυστυχώς δεν διαφέρουν από τον λόγο που εκφέρουν πολλά άτομα της γενιάς του. Πρόκειται για λόγο, ο οποίος δείχνει ένα κράμα άγνοιας και στρεβλής ελευθεροφροσύνης.
«Για μένα το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά, είναι καινούργιο», είπε ο παγκόσμιας κλάσης τενίστας. «Ο καθένας έχει τη δική του άποψη. Αν είναι να το παίζουμε διπλωμάτες και να μην μπορούμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας για κάτι συγκεκριμένο, ποιος ο λόγος να κάνουμε αυτές τις συνεντεύξεις;». Ο καθένας, λοιπόν, έχει τη δική του άποψη. Και ο κ. Τσιτσιπάς και ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας. Το χειρότερο δε είναι πως ο μιντιακός μύλος όλα τ’ αλέθει. Μπορεί μάλιστα να δώσει πολλαπλάσιο χρόνο στον πρώτο απ’ ό,τι στον δεύτερο.
Αυτό όμως που ηχεί πάντα παράξενα, αν και το ακούμε πλέον πολύ συχνά από νέους ανθρώπους, είναι το «για εμένα…». Δεν προτάσσεται σε λεπτά ηθικά διλήμματα, αλλά για την άρνηση της πραγματικότητας. «Για εμένα, ζούμε στον Μεσαίωνα…» είχε πει φοιτητής με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση. Ζήτησα κάποια τεκμηρίωση. «Για εμένα, λέω. Προσωπική μου άποψη. Δεν δικαιούμαι να την έχω;» ήταν η απάντηση.
Υπάρχει η στρεβλή ελευθεροφροσύνη που συγχέει την ελευθερία του λόγου, δηλαδή την ελευθερία που πρέπει να έχουν όλοι οι άνθρωποι να λένε ακόμη και μπούρδες του στυλ «το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά». Υπάρχει, όμως, και μια οσμή υπεροψίας που προσφέρει η άγνοια. Αν κάποιος αντιτάξει «μα έχουν γίνει 4,8 δισεκατομμύρια εμβολιασμοί παγκοσμίως. Πότε ακριβώς θα έχει δοκιμαστεί αρκετά;» η απάντηση θα είναι: «Αφού δεν μπορούμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας για κάτι συγκεκριμένο, ποιος ο λόγος να κάνουμε αυτές τις συνεντεύξεις;».
Το χειρότερο βέβαια στις ερμηνευτικές ανακοινώσεις της πρώτης και ιδιαίτερα ατυχούς δήλωσης του κ. Τσιτσιπά ότι δεν έχει εμβολιαστεί, είναι ο έκδηλος εγωισμός. «Είμαι νεαρός, είμαι στην κατηγορία κάτω των 25 ετών (…) απλώς δεν βλέπω λόγο για κάποιον στη δική μου ηλικιακή κατηγορία να χρειαστεί να εμβολιαστεί. (…) Αν θέλεις να προστατευτείς με το εμβόλιο, δικό σου πρόβλημα, πήγαινε και κάνε το. Για εμάς τους νέους πιστεύω ότι είναι καλό να περάσουμε τον ιό, γιατί θα χτίσουμε ανοσία…».
Με άλλα λόγια, υπάρχει ο εαυτός του και αυτός. Μπορεί να κολλήσει και αυτό πιθανώς να είναι καλό (για τον ίδιο) διότι «θα χτίσει τείχος ανοσίας». Οι άλλοι, ο περίγυρός του, δεν υπάρχουν στο οπτικό του πεδίο. Μοιάζει πως το «για εμένα…» δεν είναι απλώς σχήμα λόγου, αλλά προδίδει συνολική στάση προς το κοινωνικό σύνολο, αυτό που στο κάτω κάτω της γραφής τον πληρώνει αδρά για να τον βλέπει να παίζει.