Ποιος σκότωσε την Τζιν Μακόνβιλ; Σε αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει ο συγγραφέας Πάτρικ Ράντεν Κιφ στο βιβλίο του «Μην πεις λέξη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Η Τζιν Μακόνβιλ ήταν μια Ιρλανδή μητέρα δέκα παιδιών που είχε την ατυχία να ζει στο Μπέλφαστ την περίοδο των λεγόμενων «Ταραχών» (Troubles) της Βόρειας Ιρλανδίας.
Το 1972, άγνωστοι, που αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν μέλη του IRA, μπήκαν μέσα στο σπίτι της και την απήγαγαν μπροστά στα παιδιά της. Το 2003 η υπόθεση της απαγωγής έγινε υπόθεση δολοφονίας. Τότε βρέθηκαν τα οστά της τυλιγμένα σε ένα φόρεμα.
Ο Κιφ ενδιαφέρθηκε να μάθει περισσότερα για την υπόθεση και κυρίως ποιος κρυβόταν πίσω από τη δολοφονία της Μακόνβιλ. Ετσι ξεκίνησε μια μεγάλη έρευνα το 2013, την οποία μεταφέρει υποδειγματικά στο βιβλίο του. Οπως μας έλεγε στη συζήτηση που είχαμε για την «Κ» (5.7.2021), εκτός από τη σιωπή που είχε εγκαθιδρυθεί στις κοινότητες της Βόρειας Ιρλανδίας τόσες δεκαετίες μετά, το άλλο μεγάλο πρόβλημα ήταν η διαχείριση της ιστορίας και άρα της αλήθειας. Ο καθένας είχε τη δική του αλήθεια και αυτήν υπηρετούσε.
Αν και τα στοιχεία έδειχναν ότι διάφοροι εμπλεκόμενοι με την υπόθεση, με τους οποίους μίλησε ή δεν μίλησε ο Κιφ (δεν δέχτηκαν όλοι), συνδέονταν με τη δολοφονία, η δική τους αλήθεια ήταν διαφορετική. Αλλά και η δημόσια ζωή της Αμερικής, μας έλεγε τότε, έπασχε από την ίδια περιφρόνηση της κοινής αλήθειας. Μιας κοινής βάσης, δηλαδή, πάνω στην οποία μπορούσε να συζητήσει κανείς.
Από την ίδια νόσο που έπασχε η Βόρεια Ιρλανδία φαίνεται ότι πάσχει η εποχή μας γενικά και ο καθένας μας ειδικά. Η νόσος της «δικής μας αλήθειας» χρειάστηκε 30 χρόνια και αιματηρές συγκρούσεις για να επικρατήσει εκεί, ενώ τώρα το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν τα έξυπνα κινητά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο ισοπεδωτικός τρόπος λειτουργίας τους, που παρουσιάζει όλες τις απόψεις ως ισοβαρείς ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, κάνει τους ανθρώπους να μη συμφωνούν για τα πιο απλά πράγματα.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Στέφανου Τσιτσιπά για τον εμβολιασμό που δεν έκανε δείχνουν ότι και ο ίδιος είναι προϊόν της εποχής του. «Για εμένα», είπε, «δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά». Ο κ. Τσιτσιπάς, όπως και πολλοί άλλοι που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο θεωρούν πως πρέπει να ικανοποιηθούν κάποια προσωπικά τους μέτρα και σταθμά πριν αποδεχτούν μια αλήθεια που θεωρείται κοινή και στην περίπτωσή μας επιστημονικά τεκμηριωμένη. Περιμένουν, δηλαδή, πως η ενημέρωσή τους πρέπει να είναι σαν τις εφαρμογές που χρησιμοποιούν, προσωποποιημένη και εξατομικευμένη και βέβαια να συμφωνούν όλοι οι followers τους.
Κάποια από τα δυστυχή παιδιά της Τζιν Μακόνβιλ πίστευαν για χρόνια ότι η μητέρα τους ήταν ζωντανή, ενώ όλα τα στοιχεία έδειχναν το αντίθετο. Επέλεξαν να ζήσουν στη δική τους αλήθεια. Σε ένα αδιέξοδο.