Οταν έχουν καεί μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα και δεν υπάρχει ούτε ένα ανθρώπινο θύμα, σημαίνει ότι κάτι έγινε σωστά. Κάποιος φρόντισε γι’ αυτό. Δεν έχω αντίρρηση ότι η καταστροφή της περιουσίας είναι οδυνηρή – και το λέω ως άνθρωπος που έχει παρθένο Ε9 γιατί τον βαραίνει η ακίνητη περιουσία. Δεν έχω αντίρρηση πως είναι οδυνηρή η καταστροφή της χλωρίδας και της πανίδας του τόπου. Ομως τίποτε απ’ αυτά δεν συγκρίνεται με τον πόνο του γονιού που για να αναγνωρίσει το καρβουνιασμένο πτώμα του παιδιού του κάνει εξέταση DNA. Το Μάτι μάς στοιχειώνει ακόμη. Μπορούμε να μιλάμε για μήνες για τις ελλείψεις, για τις δυσλειτουργίες ενός συστήματος που μας έχει εθίσει στις αδυναμίες του. Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε ότι η κυβέρνηση αντιμετώπισε τις πυρκαγιές με σχέδιο. Και το σχέδιο πέτυχε. Δεν θα υπάρξει ούτε ένας νεκρός. Και δεν υπήρξε ούτε ένας. Εκτός από τον άτυχο εθελοντή και τον ηλικιωμένο που σκοτώθηκε από την πτώση κάποιας δοκού, αν δεν κάνω λάθος. Απόδειξη της επιτυχίας του σχεδίου είναι η στάση της αντιπολίτευσης. Η απάνθρωπη θεωρία ότι αν δεν γίνονταν οι εκκενώσεις οι ντόπιοι θα αναγκάζονταν να συμμετάσχουν στην κατάσβεση. «Ακόμη και με κλαδιά», διάβασα. Μου θυμίζουν εκείνους τους επιτελικούς του Α΄ Παγκοσμίου που προτιμούσαν να μετρούν ανθρώπινα θύματα προκειμένου να κερδίσουν ή να μη χάσουν μερικά μέτρα γης ανάμεσα στα χαρακώματα.
Ο Μητσοτάκης έχει την τύχη να τον αντιπολιτεύονται με αυτόν τον τρόπο. Από την άλλη, θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι άτυχος. Αν υπολογίσει τους μήνες που στη διάρκεια αυτών των δύο ετών βρίσκεται αντιμέτωπος με κάποια κρίση. Και καμία από τις κρίσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση δεν ήταν τεχνητή. Ο κορωνοϊός, η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, η απόπειρα εισβολής στον Εβρο και φέτος το καλοκαίρι οι πυρκαγιές. Και ένα φθινόπωρο διόλου ευοίωνο, με τον κορωνοϊό και τα κύματα των Αφγανών.
Κατηγορούν το επιτελικό κράτος. Ομως πώς λειτουργούσε η «Πολιτική Προστασία» στο Μάτι ή στην Πελοπόννησο το 2007; Υπήρχε; Ο ανταρτοπόλεμος των δειλών του Διαδικτύου αποκαλύπτει την απελπισία τους. Και ας αφήσουμε την Αριστερά, προβλέψιμη στην αποτυχία της. Ας πιάσουμε εκείνη την περίφημη «λαϊκή Δεξιά». Εχει ιδεολογική συγκρότηση; Εχει πολιτικούς στόχους; Ή μήπως είναι ένα συνονθύλευμα από καρατερίστες της πολιτικής που δεν αντέχουν τον Μητσοτάκη επειδή είναι ο Μητσοτάκης και κατάφερε να ανασυγκροτήσει τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη της ευρωπαϊκής Ελλάδας; Με τόσες κρίσεις που έχει διαχειρισθεί, και πόσες τον περιμένουν, θα μπορούσες να πεις πως είναι άτυχος ο Μητσοτάκης. Σκεφθείτε όμως πώς θα ήταν η ζωή μας σήμερα αν δεν ήταν πρωθυπουργός ο «άτυχος» Μητσοτάκης.