Τα καταστήματα εστίασης είναι, από νομικής σκοπιάς, περίεργη υπόθεση. Ανήκουν μεν σε ιδιώτες, αλλά ταυτοχρόνως είναι δημόσιος χώρος, στον οποίο το κράτος μπορεί να επιβάλει ό,τι προβλέπεται για τις πλατείες. Στο σπίτι μας, όπου είναι καθαρά ιδιωτικός χώρος, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Η κουζίνα μας π.χ. δεν ελέγχεται από το υγειονομικό. Αν μισούμε τους ξανθούς μπορούμε να μην τους καλούμε και ούτε αυτοί μπορούν να εισέλθουν απρόσκλητοι. Αντιθέτως τα ιδιωτικά καταστήματα εστίασης οφείλουν να σερβίρουν όλους ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή χρώματος μαλλιών.
Σε ό,τι αφορά τα μέτρα αναχαίτισης της πανδημίας οι καταστηματάρχες έχουν κάποιες επιλογές. Μπορούν να κρατήσουν τα μαγαζιά τους «covid free», που σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουν το προσωπικό εμβολιασμένο και να επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε όσους δείξουν πιστοποιητικό εμβολιασμού. Βάζουν μάλιστα και μια μεγάλη πινακίδα στην είσοδο, έτσι ώστε οι υπόλοιποι να ξέρουμε πού μπαίνουμε.
Από την άλλη μεριά τα νοσοκομεία είναι δημόσια από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Δεν είναι απλώς δημόσιος χώρος. Ανήκουν στο κράτος. Ομως σύμφωνα με τους συνδικαλιστές της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), εμείς οι φορολογούμενοι που πληρώνουμε τον μισθό τους δεν πρέπει καν να ξέρουμε αυτό που γνωρίζουμε για το καφενείο της γειτονιάς μας. Τα νοσοκομεία δεν θα βάλουν π.χ. αυτοκόλλητα «covid free», για να διαλέγουμε πού θα πάμε. Οι ασθενείς μπαίνουν μέσα στα τυφλά κι όποιον πάρει ο χάρος ή ο ανεμβολίαστος. Προ ημερών, μάλιστα, η ΠΟΕΔΗΝ έστειλε εξώδικο στα αρμόδια υπουργεία Υγείας, Εσωτερικών, Εργασίας και Οικονομικών, στο οποίο επισημαίνει ότι «η υποχρέωση επίδειξης ή προσκόμισης από τους εργαζομένους στον εργοδότη πιστοποιητικού/βεβαίωσης εμβολιασμού ή νόσησης παραβιάζει το ατομικό δικαίωμα περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων και δη ευαίσθητων δεδομένων υγείας των εργαζομένων» («Καθημερινή» 7.8.2021).
Εχουμε σημειώσει πολλάκις ότι από τότε που έγιναν μόδα τα προσωπικά δεδομένα δεν χάθηκε μόνο το φιλότιμο, χάθηκε και η έννοια της δημόσιας λειτουργίας. Η αστυνομία, για παράδειγμα, μπορεί να συλλαμβάνει όποιον θέλει χωρίς να φοβάται τον έλεγχο της δημόσιας κριτικής, αφού μια κρατική πράξη μεταφέρθηκε στη σφαίρα του ιδιωτικού. Με αυτό δεδομένο, είναι πολύ λογικό η ΠΟΕΔΗΝ να επικαλείται τα «δεδομένα» των ανεμβολίαστων, για να μπορεί κάποιος να θέτει σε κίνδυνο τους συνανθρώπους του, χωρίς καν την προειδοποίηση, που αναρτάται στα εστιατόρια.
Δεν λέμε φυσικά ότι πρέπει να δημοσιοποιούνται τα στοιχεία των ανεμβολίαστων, αλλά εκτός από την… ιδιωτική τους ζωή στους δημόσιους χώρους, υπάρχει και το δικαίωμα των υπολοίπων να μη διακινδυνεύουν την υγεία τους. Και το μέτρο της αναστολής εργασίας είναι το καλύτερο.