Πικρές αλήθειες για το εύρος και την ένταση του αντιεμβολιαστικού «κινήματος» βγήκαν στην επιφάνεια τις τελευταίες μέρες. Ρεπορτάζ του εξαιρετικού συναδέλφου Γιάννη Σουλιώτη στην «Καθημερινή» την περασμένη Πέμπτη αποκάλυπτε ότι το ποσοστό των εμβολιασμένων ανδρών και γυναικών της ΕΛ.ΑΣ. είναι μόλις 58%, μάλλον αμφισβητήσιμο αφού το σχετικό ποσοστό των υπηρετούντων στην Αττική είναι μόλις 53%, στη Θεσσαλονίκη 54% και στις υπηρεσίες πρώτης γραμμής (Αμεση Δράση, ΔΙΑΣ, ΜΑΤ κ.λπ.) ακόμη χαμηλότερο. Σε 53% υπολογίζεται το ποσοστό των εμβολιασμένων στην Πυροσβεστική Υπηρεσία και ανεβαίνει στο 64,5% στο ένδοξο Λιμενικό Σώμα. Παράλληλα, ρεπορτάζ στα «Νέα» της περασμένης Παρασκευής αναφέρει ότι εξαιρετικά χαμηλό, γύρω στο 52%, είναι και το ποσοστό των εμβολιασμένων στις Ενοπλες Δυνάμεις, εννοώντας προφανώς τους μόνιμους και τους συμβασιούχους θητείας ορισμένου χρόνου.
Αυτά τα αποκαρδιωτικά ποσοστά δεν πρέπει να εκπλήσσουν. «Δένουν» αρμονικά με τους 21.664 υγειονομικούς που αρνούνται πεισματικά να εμβολιαστούν και που ο αρχισυνδικαλιστής τους Μ. Γιαννακός –πιστός συνεχιστής του συνδικαλισμού τύπου Φωτόπουλου και παρόμοιων, που όμως ψηφίζονται από τη βάση– δίνει… ηρωικό αγώνα για να αφεθούν στην ησυχία τους δίχως επιπτώσεις. «Δένουν» επίσης με το υψηλό ποσοστό ανεμβολίαστων υπηκόων της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, που δεν θέλουν να λογικευτούν, ενώ επίκειται η έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, με τους πολλούς παπάδες που ακόμη συνιστούν στο ποίμνιό τους να μην εμβολιάζεται, με τους λεοντόκαρδους Κρητικούς που έχουν αναδείξει τη Λεβεντογέννα σε λίκνο του αντιεμβολιασμού με μπροστάρη τον Π. Πολάκη (για να έχει εξασφαλισμένη την επανεκλογή του). Και βεβαίως είναι «ασορτί» με το μόλις 52%-53% του γενικού πληθυσμού που έχει φροντίσει να εμβολιαστεί στην Ελλάδα, αρκετά κατώτερο του αντίστοιχου μέσου όρου στην Ευρώπη.
Αλλά ενώ δεν πρέπει να εκπλήσσουν τα προαναφερθέντα υψηλά ποσοστά αρνητών του εμβολιασμού, επιβάλλεται να επισημανθεί ότι αφορούν νευραλγικούς τομείς του Δημοσίου, δηλαδή του κράτους. Αφορούν τους ανθρώπους που έχουν προσληφθεί για να επιβλέπουν την τήρηση του νόμου και να φροντίζουν την ασφάλεια των πολιτών, εκείνους που με τη θέλησή τους εντάχθηκαν ως επαγγελματίες στις Ενοπλες Δυνάμεις για να διαφυλάσσουν την ακεραιότητα του έθνους, ακόμη και όταν απειλείται από λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς, τους άλλους που είναι στην πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στην επέλαση της πανδημίας και έρχονται σε άμεση επαφή με ευπαθείς ομάδες τους πληθυσμού και φυσικά όσους υποτίθεται ότι έχουν αναλάβει το «λειτούργημα» της μεταλαμπάδευσης της γνώσης και βασικών αρχών της επιστημοσύνης στις νεότερες γενιές.
Με λίγα λόγια, μιλάμε για κρατικούς υπαλλήλους που έχουν κριθεί κατάλληλοι να υπηρετούν σε τομείς που απαιτούν πειθαρχία, ειδικά οι Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας και εξειδικευμένες γνώσεις, όπως το υγειονομικό προσωπικό, οι καθηγητές και οι δάσκαλοι, που απαλλαγμένοι από δοξασίες και συνωμοσιολογίες είναι εκεί για να δίνουν το παράδειγμα στον γενικό πληθυσμό, ο οποίος δεν διακρίνεται άλλωστε για το πανύψηλο επίπεδό του… Δυστυχώς, η πραγματικότητα δείχνει ότι όχι μόνο δεν διαφέρουν οι συγκεκριμένοι, όχι μόνο δεν προσφέρουν ελπίδες βελτίωσης των κρατικών μηχανισμών και της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, αλλά αντίθετα πρωτοστατούν στη διατήρηση της οπισθοδρομικότητας, τροφοδοτώντας και δίνοντας ελπίδες επικράτησης στις δυνάμεις που μάχονται με νύχια και με δόντια τον εκσυγχρονισμό της χώρας.
Γίνεται πολύς λόγος για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και ο υπογράφων ομολογεί ότι συμπαθεί την ιδέα, τουλάχιστον για κάποιους τομείς και υπηρεσίες, ενώ ανεπιφύλακτα τάσσεται υπέρ του να δυσκολεύεται η καθημερινότητα των αρνητών. Από την άλλη πλευρά, είναι αντιληπτό ότι το πρόβλημα είναι πολύπλοκο, όχι στο όνομα των δικαιωμάτων, όταν απειλείται η δημόσια υγεία, αλλά και γιατί δικαιώματα έχουν και οι εμβολιασμένοι, έστω και ως ισχνή πλειοψηφία. Η «αναστολή εργασίας» είναι όντως σοβαρή συνέπεια για τους αρνητές, εφόσον η κυβέρνηση τολμήσει να προχωρήσει. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι εύκολη η αναπλήρωση των κενών που θα δημιουργηθούν, ιδιαίτερα αν μεγάλος αριθμός επιμείνει μέχρι τέλους στην άρνησή του στους υγειονομικούς, στις Ενοπλες Δυνάμεις, στα Σώματα Ασφαλείας. Ούτε υπάρχουν μεγάλες ελπίδες εύρεσης αρκετών «φωτισμένων» για να αντικαταστήσουν τους «ψεκασμένους» αρνητές.
Τούτων λεχθέντων, οι εμβολιασμένοι είναι όμηροι των αντιεμβολιαστών και επομένως ας αναφωνήσουμε πάλι με στεντόρεια φωνή «Αυτή είναι η Ελλάδα» (δις)!