Τόση φασαρία για τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, κουβέντα όμως για το τι γίνεται αφού περάσεις την πύλη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον αριθμό αυτών που θα καταφέρουν να αποφοιτήσουν. Αναφέρομαι στον τρόπο λειτουργίας των ιδρυμάτων, στα συγγράμματα, στον τρόπο που εκλέγονται οι καθηγητές και τόσα άλλα. Δεν ξέρω αν σε κανένα άλλο πολιτισμένο κράτος του κόσμου γίνεται τόση φασαρία για το πόσοι μπαίνουν και πόσοι δεν μπαίνουν. Ιδιοπροσωπεία; Μάλλον ιδιοτροπία. Οταν δεν έχεις να προτείνεις τίποτε για τον τρόπο λειτουργίας των ιδρυμάτων, ασχολείσαι με τον αριθμό των εισακτέων. Σκάνδαλο, λέει, γιατί δεν πέρασε κανένας στην Αρχιτεκτονική Ξάνθης. Τι να κάνουμε; Ή αποδέχεσαι τον κανόνα των εξετάσεων ή προτείνεις ευθαρσώς να καταργηθούν. Και δεν νοούνται εξετάσεις χωρίς κάποια βάση, κοινώς χωρίς κριτήριο. Θα μου πείτε, δεν ξέρω και κανένα άλλο πολιτισμένο κράτος όπου ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός αποτελεί μείζον πολιτικό θέμα. Θα είναι «σαρωτικός»; – αχ, αυτός ο δημοσιογραφικός λυρισμός. Θα γίνει αύριο, μεθαύριο, την Τετάρτη στις 11.15 π.μ. ή μήπως ξημερώματα Πέμπτης; Ποιοι θα φύγουν; Ποιοι θα μείνουν; Κάτι σαν τις εισαγωγικές, μόνο που εδώ μπαίνει ο τίτλος «Πολιτική». Επειδή δεν μπορούν να πουν τι σημαίνει «στροφή προς τα δεξιά», ζητούν να φύγει ο Χρυσοχοΐδης για να μας το εξηγήσουν. Επειδή δεν ξέρουν τι είδους πανεπιστήμιο έχουν να μας προτείνουν, κατηγορούν το «αντικλείδι» που τους πήρε η Κεραμέως με τις βάσεις εισαγωγής.
Πριν από μερικές εβδομάδες κάηκε η μισή Ελλάδα. Η μετάλλαξη «Δέλτα» σαρώνει και οι αντιεμβολιαστές συνεχίζουν να βιάζουν τον κοινό νου. Η διάλυση του Αφγανιστάν απειλεί τα σύνορά μας με νέα πλημμυρίδα προσφύγων και μεταναστών. Oμως ο γενναιόδωρος θυμός μας έχει σοβαρά ζητήματα, τις βάσεις εισαγωγής και τον ανασχηματισμό. Η διαφορά από την ευήθεια στην ευφυΐα στην καθημερινή ζωή δεν είναι τόσο μεγάλη, όπως στην επιστήμη ή στις τέχνες. Κρίνεται από τη λεπτή γραμμή που βάζεις στις προτεραιότητες των προβλημάτων σου.
Για να το κάνω πιο λιανά. Πόσοι από αυτούς που διαδήλωσαν την Κυριακή κατά των εμβολίων διαθέτουν πτυχίο τριτοβάθμιας; Κρίνοντας από το ποσοστό των πτυχιούχων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, υποθέτω αρκετοί. Και δεν είμαστε μόνοι. Πόσοι από αυτούς που διαδηλώνουν στις ευρωπαϊκές πόλεις είναι πτυχιούχοι; Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι για μεγάλες μερίδες των κοινωνιών μας η εκπαίδευση έχει χάσει την αξιοπιστία της. Ο πολιτισμός έχει γιατρούς. Η βαρβαρότητα έχει μάγους. Θα μου πείτε, οι σοβαρές κοινωνίες, όπως η δική μας, δεν ασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες. Oταν έχεις τόσο σοβαρά προβλήματα, όπως τις βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια ή τον «ευρύ ανασχηματισμό που καρτερούμε πώς και τι» που λέει κι ο Σαββόπουλος, πού να βρεις χρόνο για τους γιατρούς και τους μάγους;