Αν κάτι πρέπει να μείνει στην κυβέρνηση ως δίδαγμα από την πρόσφατη γκάφα ολκής με τον δήθεν οικουμενικό υπουργό που προσπάθησε να εντάξει στο δυναμικό της είναι ότι συνεταιρισμοί α λα καρτ δεν υπάρχουν και ενίοτε προκαλούν μόνο ζημίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα η… φαεινή ιδέα ήταν εντελώς αχρείαστη όχι μόνο λόγω του προσώπου και της ιστορίας του, αλλά κυρίως ως πολιτικός συμβολισμός. Εκνεύρισε και απογοήτευσε η αναγγελία και όχι η κατάληξη της υπόθεσης, που αργά ή γρήγορα θα ξεχαστεί αφήνοντας μια πικρή γεύση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να κερδίσει την ηγεσία του κόμματός του και να πετύχει συνεχόμενες εκλογικές νίκες το 2019 σε όποια κάλπη στήθηκε, διότι εξέπεμψε έναν καθαρό πολιτικό λόγο. Εκείνος πήγε κόντρα στον παραλογισμό μιας ιδιόρρυθμης, ανίερης πολιτικής συμμαχίας που πολιτεύθηκε με όρους πολιτικού περιθωρίου και έπαιξε τη χώρα στα ζάρια. Μόνος συχνά ή με ελαχίστους από το κόμμα του έκανε το άνοιγμα στο Κέντρο και με υπερβάσεις σε τομείς που ήταν ταμπού για την παράταξή του τόλμησε πολιτικές παρεμβάσεις που θα ήταν αδιανόητες λίγα χρόνια πριν. Το πολιτικό του κεφάλαιο αυτήν τη διετία της διακυβέρνησης –εν μέσω διαδοχικών κρίσεων που όμοιές τους δεν έχουν γνωρίσει η χώρα και ο κόσμος– αντί να μειωθεί αυξήθηκε παρά τις αστοχίες και τα λάθη. Αυτό προφανώς του δίνει την άνεση να κινηθεί για το υπόλοιπο της θητείας του χωρίς συμβιβασμούς και πισωγυρίσματα. Οι πολίτες που τον στήριξαν και συνεχίζουν να τον εμπιστεύονται δεν θέλουν συμμαχίες με τους υβριστές τους, που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν την πιο χυδαία γλώσσα έναντι όσων έκριναν ότι δεν ήταν μαζί τους.
Οι υποστηρικτές του «Ναι» στο διαβόητο δημοψήφισμα του 2015 που λοιδορήθηκαν από την αδίστακτη εξουσία της εποχής αποτελούν τον κορμό των κοινωνικών δυνάμεων που επέλεξαν να συνταχθούν με τον κ. Μητσοτάκη. Του έδωσαν εντολή να κυβερνήσει με βάση τις εξαγγελίες του και όχι με συνεταίρους. Είναι ακριβώς αυτοί οι πολίτες που δεν μπορούν και δεν θέλουν να αποδεχτούν οιαδήποτε σύμπλευση με τον παραλογισμό. Οσοι πονηρά σκεπτόμενοι πίστεψαν ότι με αυτό το τρικ θα δημιουργούσαν προβλήματα στον Αλέξη Τσίπρα και στο κόμμα του μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αποδείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να χαρακτηρίζει κάποιον προδότη και πουλημένο το πρωί και θύμα πλάνης το απόγευμα. Είναι ο πολιτικός που δεν θα διστάσει να στείλει σύντομα στο σπίτι του τον παρ’ ολίγον διακομματικό υπουργό και όποιον άλλο χρειαστεί.
Η κουλτούρα της συναίνεσης δεν υπάρχει στη χώρα και σίγουρα δεν θα οικοδομηθεί στις παρούσες συνθήκες, με μια αντιπολίτευση που δεν σέβεται τα θεμελιώδη της πολιτικής αντιπαράθεσης και συχνά καταφεύγει σε χυδαιότητες έναντι των πολιτικών της αντιπάλων. Αν δεν ηττηθεί στον πυρήνα του αυτός ο λαϊκισμός της αθλιότητας δεν μπορεί κανείς να διατηρεί ψευδαισθήσεις περί διακομματικής συνεννόησης. Η πολιτική σύγκρουση είναι ένας μαραθώνιος και δεν συνηθίζεται να εγκαταλείπει ο ισχυρός που προπορεύεται και μάλιστα με άνεση.