Νέο πεδίο ανάπτυξης, ανταγωνισμού και ευημερίας δημιουργεί η προσπάθεια για την πράσινη ανάπτυξη, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Βέβαια, στην αρχική αυτή φάση η νέα αγορά προκαλεί ενοχλητικά αλλά ουσιαστικά ερωτήματα: Η κλιματική αλλαγή μπορεί να πυροδοτήσει έντονη οικονομική κρίση; Η ειλικρινής απάντηση είναι ότι κανείς δεν ξέρει, αλλά και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο.
Ωστόσο, είναι γνωστό ότι οι καταστροφές που οφείλονται σε μετεωρολογικά – κλιματικά φαινόμενα, πλημμύρες κ.λπ. αυξήθηκαν εντυπωσιακά. Μελέτη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, της κεντρικής τράπεζας Γαλλίας και της MunichRe καταλήγει σε αποκαλυπτικά συμπεράσματα. Τη δεκαετία 1980-89, το οικονομικό κόστος από τις φυσικές καταστροφές (χωρίς συνέπειες σεισμών) ήταν 359 δισ. δολ. Τη δεκαετία 2010-19 το κόστος αυτό ξεπέρασε το 1,4 τρισ. δολ.
Το πρόβλημα, όμως, δεν περιγράφεται πλήρως με το κόστος των καταστροφών. Αυτό σε τελική ανάλυση μπορούσε να είναι πρόβλημα ασφαλιστικών εταιρειών. Μια απότομη μετάβαση σε οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο κίνδυνος από τη μετάβαση μπορεί να ξεπεράσει κατά πολύ το ρίσκο από τις φυσικές καταστροφές για τις οποίες υπάρχει απειλή.
Τα περιουσιακά στοιχεία που συνδέονται με την «παλιά» οικονομία των εκπομπών αερίων είναι τεράστια και θεωρητικά θα μπορούσαν να προκαλέσουν κατάρρευση των αγορών αν οι επενδυτές αρχίσουν να πωλούν απελπισμένοι μετοχές, ομόλογα, δάνεια, ακίνητα που συνδέονται με δραστηριότητες χωρίς μέλλον. Στο «ταπεινό» Χρηματιστήριο Αθηνών, δεκάδες μετοχές ανήκουν σε εταιρείες που πλήττονται, ενώ άλλες έχουν συνέπειες επειδή συνδέονται με τις προηγούμενες. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπολογίζεται ότι μετοχές αξίας περίπου 18 τρισ. δολ. συνδέονται με δραστηριότητες που ενοχοποιούνται για εκπομπή αερίων.
Οι εποπτικές αρχές άρχισαν ήδη μεγάλη προσπάθεια για να εκτιμήσουν ενδεχόμενες ζημιές «συστημικών» οργανισμών, ενώ επιχειρείται να κλιμακωθούν στον χρόνο οι κινήσεις απεμπλοκής από δραστηριότητες που πλήττουν το περιβάλλον ώστε να υπάρχει χρόνος για ομαλή ενεργειακή μετάβαση.
Ουσιαστικά όμως απαιτείται νέα αντίληψη, που όπως συνοψίζεται από σχετικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό (Carbon Tracker) η μεγάλη πρόκληση κρύβεται στην επιδίωξη η ενέργεια από σπάνια να γίνει άφθονη. Τον αιώνα που πέρασε, όλοι μάθαμε ότι η ανακάλυψη πηγών ενέργειας είναι ζήτημα τύχης, τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι μπορεί να δημιουργείται από τους επιμελείς που αξιοποιούν νέες τεχνολογίες. Η ενέργεια φέρνει έως τώρα τεράστια πλούτη για λίγους τυχερούς, αλλά μπορεί να δημιουργήσει ευημερία για πολλούς.
Η διαφορετική αυτή αντίληψη των πραγμάτων ανοίγει νέο πεδίο ανταγωνισμού κρατών, εταιρειών που μπαίνουν σε κούρσα για την αξιοποίηση καινούργιων πλεονεκτημάτων. Ενας νέος, ανερχόμενος κόσμος ανταγωνίζεται για να «ανακαλύψει» πηγές ενέργειες που δεν είχαν αξιοποιηθεί, όπως η ηλιακή ενέργεια, η αιολική, μπαταρίες νέου τύπου, υδρογόνο, πράσινος χάλυβας.
Ο ανταγωνισμός για νέες πηγές ενέργειες γίνεται όπως η άναρχη έρευνα για πετρέλαιο το 1850. Ολοι θέλουν να πετύχουν πιο γρήγορα από τους άλλους, να ανακαλύψουν πετρελαιοπηγή με απόθεμα και είναι βέβαιο ότι θα γίνουν λάθη. Ηδη, τα φωτοβολταϊκά που πριν από λίγα χρόνια ήταν «χρυσή επένδυση» τώρα θεωρούνται χαμηλής απόδοσης. Ικανοποιητική απόδοση έχουν πλέον τα αιολικά πάρκα και άλλες πηγές όπως τα κύματα, το υδρογόνο, που όμως έχει δικά του προβλήματα.
Ο αγώνας για άφθονη, φθηνή ενέργεια, που δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, μόλις άρχισε να επιταχύνεται και τελικά θα κερδίσουν όσοι μπορέσουν να συμμετάσχουν στην κούρσα πριν ωριμάσει η νέα αγορά.