Τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο, ο ένας μετά τον άλλον οι πολιτικοί ηγέτες μας παίρνουν την ανιούσα για τη Θεσσαλονίκη. Εκεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός αναπτύσσει το οικονομικό πρόγραμμα της κυβερνήσεώς του, υποσχόμενος ανάκαμψη ή περαιτέρω πρόοδο, για να ακολουθήσει η αντιπολίτευση αποδομώντας τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες.
Το πανελλαδικό μήνυμα που εκπέμπουν οι ηγέτες μας είναι χρήσιμο και από μιαν άποψη τιμητικό για την πόλη και τους κατοίκους της. Κάποτε μάλιστα στη διάρκεια της λειτουργίας της ΔΕΘ στηνόταν και ένα πανηγύρι – της ματαιότητος, ενίοτε.
Αλλά έπειτα από αυτά ακολουθεί η λήθη, με την επιστροφή των ηγετών μας στην Αθήνα. Τα γνωρίζουν οι Θεσσαλονικείς όλα αυτά και συμμετέχουν και τάχα κολακεύονται που οι επισκέπτες τούς αναγνωρίζουν κάποια ιδιαιτερότητα. Μόνον που τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από ό,τι μπορεί ή είναι διατεθειμένο να εννοήσει ένα αθηνοκεντρικό σύστημα διοικήσεως.
Η Βόρειος Ελλάς είναι η γεωγραφική ενότητα που ενσωματώθηκε στην ελληνική επικράτεια περίπου πριν από έναν αιώνα, και ήταν μια περιοχή διεκδικούμενη από τους Βαλκάνιους γείτονές μας, κάτι που δεν συνέβη σε κανένα άλλο τμήμα της επικράτειάς μας.
Ενα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στη Μακεδονία είναι προσφυγικό – κυρίως από τη Μικρά Ασία, αλλά και σε μικρότερο βαθμό από την Ανατολική Ρωμυλία παλαιότερα και από την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Η ενσωμάτωση αυτών των ελληνικών πληθυσμών ήταν αξιοθαύμαστη, αλλά λόγω τραυματικών εμπειριών του παρελθόντος η διέγερση των κατοίκων για λόγους μικροκομματικούς είναι επιεικώς δηλωτική άκρας ανευθυνότητος. Το είδαμε να συμβαίνει με το Μακεδονικό στη νέα του μορφή.
Σε αντίθεση με τον αρχαιοελληνικό κλασικισμό των Αθηνών, που αποτελεί τον σκληρό ιδεολογικό και πολιτιστικό πυρήνα του κράτους μας, το πνεύμα που κυριαρχεί στον ελληνικό Βορρά είναι ελληνιστικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά κυριότατα βυζαντινό.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μητροπολίτης της Θεσσαλονίκης όταν ευρίσκεται στην έδρα του φέρει τον πατριαρχικό τίτλο του Παναγιωτάτου. Οπως δεν είναι τυχαίος ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσθηκαν τα ανατολικορωμαϊκά-βυζαντινά ευρήματα της οδού Βενιζέλου, από την κεντρική εξουσία.
Ο ζωτικός χώρος αναπτύξεως της Βορείου Ελλάδος είναι ο ορθόδοξος Βορράς των Σλάβων. Χρυσοφόρες οι ακτές της Χαλκιδικής. Αλλά μια περιοχή που την περπάτησε ο Απόστολος Παύλος κομίζοντας το μήνυμα της Αναστάσεως προσφέρεται για την ανάπτυξη θρησκευτικού τουρισμού, διοργανώσεως ετησίων φεστιβάλ εκκλησιαστικής μουσικής, εάν βεβαίως η ελλαδική εκκλησία δεν είχε αναγνωρίσει τη σχισματική εκκλησία της Ουκρανίας, ακολουθώντας το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.
Βεβαίως και ανήκουμε στη Δύση, ευτυχώς, και δόκιμες οι ανησυχίες των ισχυρών συμμάχων μας να αναχαιτίσουν την οικονομική διείσδυση της Μόσχας, δίχως ωστόσο να επενδύουν στη Βόρειο Ελλάδα, που έχει οδηγηθεί σε μαρασμό.
Εθνοσωτήριο για την ασφάλειά μας το Σιδηρούν Παραπέτασμα, αλλά με την κατάρρευσή του η αναγκαστική ώσμωση στο πλαίσιο της Ε.Ε. σταδιακώς όλων των βαλκανικών κρατών μάς βρίσκει απροετοίμαστους. Αυτά για φέτος και αν μας έχει ο Θεός καλά τα ίδια θα λέμε και του χρόνου.