Η εκτίμηση είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης κέρδισε πόντους με την εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη. Αρκετοί το αποδίδουν στη γενναιοδωρία του πακέτου των οικονομικών μέτρων που εξήγγειλε, ίσως για λόγους προεκλογικούς. Κάποιοι μάλιστα συμπαθούντες αναρωτιούνται μήπως υπερέβαλε στη βάση των δυνατοτήτων της οικονομίας σήμερα και των κινδύνων που κρύβει το προβλεπτό μέλλον. Καμία σχέση πάντως δεν έχουν με αυτά οι ασυνάρτητοι βρυχηθμοί που ακούστηκαν από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Βρυχηθμοί που ακυρώνουν ουσιαστικά, όπως άλλωστε συνηθίζουν, την εμβέλεια του «λόγου» τους.
Αντικειμενικά, ο πρωθυπουργός προετοιμάστηκε και φρόντισε να παρουσιαστεί στα εγκαίνια της ΔΕΘ, προκειμένου να τονώσει το πολιτικό κύρος του και την υπεροχή του στην πολιτική σκηνή. Το κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό, κατ’ αρχήν με τη σκηνική του παρουσία. Εδειξε αυτοπεποίθηση, εμφανίστηκε μελετημένος, έδωσε την εντύπωση ότι έχει τον έλεγχο επί των θεμάτων στα οποία αναφέρθηκε, μίλησε με άνεση, ο λόγος του είχε συνοχή, ήλεγχε τη ρητορική του, απέφυγε τις μεγαλοστομίες και ακουγόταν ρεαλιστής. Γενικά, ήταν πειστικός και φαίνεται να κατόρθωσε να εξασφαλίσει εκ των προτέρων την υπεροχή του απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους του, όταν θα πουν «τα δικά» τους από τη Θεσσαλονίκη τις επόμενες μέρες.
Επί της ουσίας, η ομιλία του πρωθυπουργού το Σάββατο και οι απαντήσεις που έδωσε στη συνέντευξη Τύπου την Κυριακή κινήθηκαν σε διακριτούς άξονες. Στη διευκόλυνση της μεσαίας τάξης, στο άνοιγμα προοπτικών για τους νέους, στην προστασία των αδυνάμων, στην παροχή κινήτρων προς την επιχειρηματικότητα. Αντιθέτως, έλειψαν εμφανώς οι αναφορές στους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους, αφού συγκριτικά μικρές ήταν οι αρνητικές συνέπειες της κρίσης και της πανδημίας γι’ αυτούς.
Αναντίρρητα, σπανίως στο παρελθόν –αν ποτέ– πρωθυπουργός εξήγγειλε τόσο συγκεκριμένα μέτρα, προκειμένου οι νέοι να πάρουν θέσεις στην αφετηρία της επαγγελματικής τους ζωής, που δεν προδιαγράφεται εύκολη. Θετικότατη προσέγγιση, ακόμη κι αν γίνει δεκτό ότι σημαντικός λόγος είναι πως εκατοντάδες χιλιάδες νέοι –με δική τους ψυχολογία, νοοτροπία, ενδιαφέροντα, άποψη για τα πολιτικά πράγματα– εγγράφονται στις λίστες των ψηφοφόρων. Δεν είναι προφανώς δεδομένη η συμπεριφορά τους στην κάλπη, όσο τουλάχιστον εκείνων που φεύγουν για το ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Σε αντίστοιχες βάσεις εδράζεται και το ενδιαφέρον που έδειξε ανοιχτά ο πρωθυπουργός για τη μεσαία τάξη. Εκείνη που την πρόσβαλε βάναυσα ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την κυβερνητική θητεία του –και τώρα φλερτάρει δήθεν– και η οποία κατέφυγε στον Κυρ. Μητσοτάκη και το κόμμα του στις περασμένες εκλογές. Στο ίδιο πλαίσιο τοποθετείται η στήριξη της επιχειρηματικότητας, με την εκπεφρασμένη προσδοκία ότι ο ιδιωτικός τομέας θα ανταποκριθεί θετικά στις ευκαιρίες που του προσφέρονται για επενδύσεις, συγχωνεύσεις, προσλήψεις, αυξήσεις αμοιβών… Ούτε οι αδύναμοι πολίτες αγνοήθηκαν.
Μπορεί όλα αυτά να μυρίζουν εκλογές; Ισως, αν προστεθούν οι αναφορές του περί αυτοδυναμίας και χάσματος με την αντιπολίτευση. Οχι όμως στο προσεχές εξάμηνο. Αν και πολλές φορές τα γεγονότα αποφασίζουν πολιτικές εξελίξεις.