Είναι προφανές ότι στη δίκη για την επίθεση με το βιτριόλι οι δικηγόροι του θύματος, της Ιωάννας Παλιοσπύρου, επενδύουν στο σοκ της κοινής γνώμης και των δικαστών για να αναχαιτίσουν την προσπάθεια της άλλης πλευράς να μετατραπεί η κατηγορία από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη. Η πρώτη, καχύποπτη αντίδρασή μου όταν είδα την εικόνα αυτής της νέας γυναίκας με την ειδική προστατευτική μάσκα και το καπέλο να στριμώχνεται ανάμεσα σε δημοσιογράφους και κόσμο ήταν ότι γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, ότι υποχρεώνεται να περιφέρει την οδύνη της με στόχο να επιβληθεί η μέγιστη ποινή στην Εφη Κακαραντούλια. Γιατί ενώ η δράστις προστατεύεται και δεν εμφανίζεται, ακριβώς επειδή κάθε αντίδρασή της, το παραμικρό χαμόγελο, μια λέξη που μπορεί να ξεστομίσει θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον της, στην περίπτωση του θύματος ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η έκθεση του βασανιστηρίου της, κάθε κουρασμένο βλέμμα, η παραμικρή φράση της, τα παραμορφωμένα χέρια της ανάμεσα από τις γάζες ενισχύουν τον στόχο της παραδειγματικής τιμωρίας της γυναίκας που της επιτέθηκε. Σκέφτηκα δηλαδή ότι αν ήμουν δικηγόρος της, μέλος της οικογένειάς της ή φίλος, θα την προστάτευα από αυτή την υστερόβουλη επίδειξη του πόνου. Διάβασα όμως στο σχετικό ρεπορτάζ ότι η ίδια η Ιωάννα Παλιοσπύρου επέμενε να εμφανιστεί στο δικαστήριο. Προσπάθησα να μπω στη θέση της. Ενα νέο, όμορφο κορίτσι που μεγαλώνει στην εποχή των σόσιαλ μίντια κι έχει μάθει μέχρι πρότινος να ποστάρει διαρκώς φωτογραφίες της, που έχει γαλουχηθεί με τον ναρκισσισμό της έκθεσης, αναγκάζεται τώρα να εξοικειωθεί με τη νέα της εικόνα που υπάρχει παντού. Βρίσκεται αντιμέτωπη διαρκώς με την εικόνα της, που μάλλον θα προτιμούσε να αποφύγει. Η κοπέλα χωρίς πρόσωπο φιγουράρει πλέον όχι μόνο στο Facebook και στο Instagram, αλλά στις ανοιχτές τηλεοράσεις και στα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ, στις κουτσομπολίστικες εκπομπές και στις φεμινιστικές ιστοσελίδες.
Κι ενώ το ξέρει, διαλέγει να προβάλει και άρα να διαχειριστεί μόνη της την εικόνα της. Δεν αρκείται σε τεχνητές διαρροές στα ΜΜΕ, αλλά εμφανίζεται μπροστά στις κάμερες και δείχνει γενναία το «πρόσωπό» της, διακηρύσσει δηλαδή πως «Ναι, υπάρχει ζωή μετά από αυτό». Κι αυτό είναι ελπιδοφόρο για όλους μας.