Για «το μαύρο μέλλον που έρχεται», λόγω των παιδιών με ξενοφανή επίθετα, έγραψε η υπερμελαχρινή (σε σημείο παρεξηγήσεως από τους ομοϊδεάτες της) και κομψευόμενη στα social media κ. Αφροδίτη Λατινοπούλου. H υποψήφια βουλευτής της Ν.Δ. στην Α΄ Θεσσαλονίκης αναφερόταν στο «πρόβλημα» που ανέδειξε ο κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ο οποίος τουλάχιστον μ’ αυτά και μ’ αυτά κατάφερε να εκλεγεί στην Α΄ Αθήνας. «Σε ορισμένες συνοικίες η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που φοιτούν σε νηπιαγωγεία δεν είναι ελληνικής καταγωγής», απεφάνθη η κ. Λατινοπούλου, συμπέρασμα στο οποίο προφανώς κατέληξε κι αυτή με «εμπειρικό τρόπο».
Προχθές, κοτζάμ υφυπουργός Παιδείας απεφάνθη για ένα θέμα της αρμοδιότητάς του, ότι «εμπειρικά, από το Μουσείο μέχρι το τέρμα της Πατησίων τα σχολεία μας έχουν έναν αριθμό περίπου στο 90% με μαθητές που δεν έχουν ελληνική καταγωγή». Ας μιλήσουμε κι εμείς οι κάτοικοι της Κυψέλης με βάση την εμπειρία: στο 155ο Νηπιαγωγείο του Δήμου Αθηναίων, που είναι στη γειτονιά μου, δεν μπορεί κάποιος «εμπειρικά» να ξεχωρίσει τα «δικά μας παιδιά». Ολα τσιρίζουν σαν Ελληνόπουλα.
Το παράδοξο και πιθανώς ανησυχητικό είναι ότι δεν βλέπουμε παιδιά με εμφανή αφρικανικά ή ασιατικά χαρακτηριστικά. Λέμε ανησυχητικό, διότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι τα πεντάχρονα που μετέχουν της ελληνικής παιδείας, αλλά αν υπάρχουν κάποια άλλα που πιθανώς οι γονείς τους δεν τους επιτρέπουν να πάνε στο νηπιαγωγείο ή δεν πάνε για άλλους λόγους. Αυτό πρέπει να απασχολεί το υπουργείο Παιδείας και όχι να διατρέχει «εμπειρικά» τον κατάλογο των επιθέτων.
Τα παιδάκια που μπαίνουν στο σύστημα θα βρουν τον δρόμο τους. Δεν θα γίνουν όλα Αντετοκούνμπο (και ο Γκάλης ένας είναι), αλλά κάποια μπορεί να γίνουν ερευνητές, μηχανικοί, δάσκαλοι, υδραυλικοί (που ψάχνουμε και δεν βρίσκουμε) κ.λπ. Και ναι! Κάποια από αυτά μπορεί να διολισθήσουν στην παρανομία, όπως δυστυχώς γίνεται με τα παιδιά όλου του κόσμου. Πάντως, η παγκόσμια εμπειρία της μετανάστευσης, αλλά και των Ελλήνων που έφυγαν στα ξένα, δείχνει ότι η εγκληματικότητα των μεταναστών πρώτης γενιάς είναι χαμηλότερη του μέσου όρου, αφού οι δυστυχείς προσπαθούν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον όσο καλύτερα μπορούν, ίσως για να κρυφτούν από τις αρνητικές διακρίσεις που –κακά τα ψέματα– υπήρχαν παντού και πάντα στον κόσμο.
Το μεταναστευτικό αποτελεί μια μεγάλη και αναπόφευκτη πρόκληση για κάθε δυτική κοινωνία. Λέμε «αναπόφευκτη» διότι όσο υπάρχουν πόλεμοι και τεράστιες ανισότητες, όσο η τεχνολογία κάνει τα ταξίδια πιο φθηνά, οι άνθρωποι θα μετακινούνται και οι FRONTEX όλου του κόσμου δεν αρκούν να στεγανοποιήσουν τα σύνορά μας. Κάθε πρόκληση, όμως, μπορεί να γίνει πρόβλημα ή ευκαιρία και συνήθως οι προκλήσεις γίνονται πρόβλημα όταν δεν τις αντιμετωπίζουμε ως ευκαιρία. Τα παιδάκια με τα ξενοφανή επίθετα στα νηπιαγωγεία της Αθήνας είναι ευκαιρία. Πρόβλημα υπάρχει με εκείνα που βρίσκονται στον δρόμο και δεν έχουν την ευκαιρία να μάθουν την υπέροχη γλώσσα μας και το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού.
Πρόβλημα επίσης είναι η ποιότητα της ελληνικής παιδείας, αλλά αυτό είναι κοινό για όλα τα παιδιά που πάνε στα δημόσια σχολεία. Είτε τα επίθετά τους είναι ξενοφανή είτε τελειώνουν σε -οπούλου…