Δεν έχει ουσιαστικό νόημα η ανάλυση και η κριτική της εμφάνισης Τσίπρα στη ΔΕΘ. Ηταν αναμενόμενο να υπερβάλει σε λαϊκισμό, μπουρδολογία και ψευδολογία, με επιθετική ρητορική, όπως άλλωστε κάνει σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν βέβαιο ότι θα πλειοδοτούσε σε παροχές –κατά το παράδειγμα που ο ίδιος έδωσε με το αλήστου μνήμης «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» το 2014, όταν… κάλπαζε προς την εξουσία–, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα επιχειρούσε να φλερτάρει τη μεσαία τάξη – έστω άγαρμπα και καθόλου πειστικά. Παρέλειψε οποιαδήποτε αναφορά στην «Αριστερά» για να το πετύχει ο φοβερός!
Η έκπληξη ήταν ο θρασύς, μέχρι γελοιότητος, τρόπος με τον οποίο επιχείρησε να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ και τον εαυτό του ως Ανδρέα στη θέση του… Ανδρέα. Οχι απλά μιμούμενος τον τόνο της φωνής του μακαρίτη, αλλά και φροντίζοντας να υπάρχει πράσινο πασοκικό φόντο. Αποκορύφωμα βέβαια εκείνο το «να σηκώσουμε πάλι τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Μόνο το σύνθημα «Σήκω Ανδρέα για να δεις τα παιδιά της Αλλαγής» έλειψε… Δικαίωμά του ίσως η πολιτική τυμβωρυχία, όμως επρόκειτο για εντελώς κακόγουστη παράσταση. Οσο για εκείνο το «Νέα αρχή», με το οποίο στολίστηκε το σκηνικό, οι πάντες γνωρίζουν ότι είναι αδύνατο να γίνει με παλιά υλικά και αναλλοίωτο DNA.
Ποια νέα αρχή μπορεί να γίνει με Σκουρλέτηδες, Τζανακόπουλους, Βούτσηδες, Φίληδες, Αχτσιόγλου, Δραγασάκηδες, Ηλιόπουλους, Πολάκηδες και λοιπούς συγγενείς και φίλους; Και ποιους ικανούς με γνώσεις, άποψη και ρεαλισμό για τις απαιτήσεις των καιρών, ώστε μαζί τους να κυβερνήσει και να κρατήσει όρθια τη χώρα στο διεθνές περιβάλλον, μπορεί να προσελκύσει ο Αλ. Τσίπρας, όπως υπαινίχθηκε, προκειμένου να τον εμπιστευθούν νουνεχείς πολίτες; Οταν ο ίδιος επιβεβαιώνει συνεχώς ότι δεν διαθέτει γνωστικά εφόδια και ικανότητα για να «αλλάξει φύλλο». Μπορεί να παριστάνει τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά δεν είναι εκείνος. Ούτε καν την επάρκεια μεσαίου στελέχους έχει, ειδάλλως θα αντιλαμβανόταν κάποια πράγματα απαραίτητα για έναν πολιτικό αρχηγό, στα τόσα χρόνια παρουσίας του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Οτι δηλαδή η άσκηση πολιτικής δεν εξαντλείται στην ίντριγκα, στην προπαγάνδα και την αέναη παραπλάνηση της κοινής γνώμης.
Οσο και να θέλει να δείξει γενναιότητα μπροστά στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, είναι πασιφανές ότι ο Αλ. Τσίπρας τις φοβάται. Οντως δεν περνά από το χέρι του η προκήρυξή τους, σίγουρα όμως δεν τις θέλει και γι’ αυτό καταφεύγει σε αοριστολογίες όταν γίνεται λόγος περί αυτών. Γνωρίζει πολύ καλά τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων, που εμφανίζουν τη Ν.Δ. να προηγείται με περισσότερες από δέκα ποσοστιαίες μονάδες και με προοπτική να αυξήσει τη διαφορά, επικεντρώνοντας στις προσδοκίες που επιτρέπουν οι επιδόσεις της οικονομίας, μαζί με τα κονδύλια τα οποία αναμένονται από την Ευρώπη. Την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βρει αποκούμπι σε νοσταλγούς του Ανδρέα και σε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα προς τους νέους.