«Νέα Αρχή» με «παλιά εργαλεία»

«Νέα Αρχή» με «παλιά εργαλεία»

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι ομιλίες και συνεντεύξεις των εκάστοτε πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης είναι μια ετήσια τελετουργία που επιτρέπει να αξιολογήσουμε τους ίδιους, τα προγράμματά τους, το πού βρίσκεται η χώρα και τον «πολιτικό πυρετό» των ημερών. Οι φετινές εμφανίσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα δεν πραγματοποιήθηκαν μέσα στις εντάσεις προηγούμενων χρόνων. Ισως, παρά τις απανωτές κρίσεις, η πολιτική σκηνή αρχίζει να επιδεικνύει σημάδια ωριμότητας. Ισως όχι. Ο πρωθυπουργός παρουσίασε τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του και ανακοίνωσε πακέτο μέτρων στήριξης των μεσαίων και ασθενέστερων στρωμάτων, με έμφαση στους νέους (εκπροσώπους των οποίων είχε καλέσει στην ομιλία του). Ο Αλέξης Τσίπρας εμφάνισε την κυβέρνηση ως αδιάφορη για την κοινωνία, πέρα από «μια μικρή μειοψηφία», και υποσχέθηκε «Νέα Αρχή», με «προοδευτική κυβέρνηση» που θα ανατρέψει «τη νεοφιλελεύθερη και αντικοινωνική κατεύθυνση» στην οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρεται να οδηγεί τη χώρα. 

Οι ανακοινώσεις του Μητσοτάκη και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του αναλύονται εδώ και ημέρες. Η ουσία είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει έργο να υποστηρίξει και το πράττει χωρίς υπεκφυγές, όπως όταν αναλαμβάνει την ευθύνη για λάθη ή στηρίζει δύσκολα μέτρα, όπως όρια για εισαγωγή σε ΑΕΙ. Ο Τσίπρας έχει τον φαινομενικά πιο εύκολο ρόλο, να ασκεί κριτική, να αποδομεί το έργο και το πρόγραμμα της κυβέρνησης, να «αποκομίζει» τη λαϊκή δυσαρέσκεια για το κυβερνητικό έργο. Λέμε «φαινομενικά πιο εύκολο» ρόλο, επειδή ο θεσμικός του ρόλος απαιτεί να υποβάλλεται και αυτός σε κρίση, όπως ο πρωθυπουργός. Ο ίδιος ο Τσίπρας έθεσε το πλαίσιο για τέτοια κριτική στην αρχή της ομιλίας του το Σάββατο. «Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Μπορούμε με τα παλιά εργαλεία να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις;» είπε. Και εξήγησε: «Μπορεί το πολιτικό μας σύστημα, τα κόμματα, το κράτος, οι κοινωνικές μας οργανώσεις να απαντήσουν στο σήμερα ακολουθώντας την πεπατημένη του χθες; (…) Ακολουθώντας τον δρόμο μιας μίζερης ανταλλαγής ρητορικών πυρών; Χρεώνοντας ο ένας στον άλλο την ευθύνη, αλλά χωρίς την ίδια ώρα να έχουμε να προτείνουμε ένα δρόμο ριζικά διαφορετικό; Μπορούμε; Η απάντησή μου είναι όχι. Ετσι δεν μπορούμε».

Ο,τι ακολούθησε, όμως, ήταν σαν επίδειξη «παλιών εργαλείων» από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτικής Συμμαχίας. Αναφέρθηκε ονομαστικώς στον Μητσοτάκη 45 φορές, κάθε φορά για να επικρίνει τον ίδιο, καταγγέλλοντας μια «πολιτική που καταστρέφει ανθρώπους και παραγωγικές δυνάμεις. Και διευρύνει ραγδαία τις κοινωνικές ανισότητες». Επιλέγοντας μέρη της κυβερνητικής πολιτικής που τον συνέφεραν, Ο Τσίπρας δεν βρήκε τίποτα το θετικό, ενώ υποσχέθηκε να καταργήσει σειρά νόμων και μέτρων μόλις εκλεγεί, θυμίζοντας τα περί «κατάργησης του μνημονίου» το 2015. Στην προσπάθειά του να προσελκύσει εταίρους το διάστημα μετά τις επόμενες εκλογές, που θα διεξαχθούν με την απλή αναλογική, ο Τσίπρας επιστράτευσε την έλλειψη συναίνεσης, τη δυσπιστία προς την κυβέρνηση και προς κάθε μεταρρύθμιση, τον «ταξικό πόλεμο», την προστασία ομάδων πίεσης και συντεχνιών. Ολα τα «παλιά εργαλεία». 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή