Παραφράζοντας τον Σάμιουελ Τζόνσον θα λέγαμε ότι η ομιλία του κ. Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ (19.9.2021) ήταν καλή και σαφής. Απλώς στα σημεία που ήταν καλή δεν ήταν σαφής και στα σημεία που ήταν σαφής δεν ήταν καλή.
Δηλαδή, ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι είναι καλό «ένα δίκτυο ολοκληρωμένης κατ’ οίκον φροντίδας» ή η «υλοποίηση ολιστικού σχεδίου για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του Δημοσίου, με έμφαση στην ταυτόχρονη απλοποίηση των διαδικασιών, ώστε να αντιμετωπιστεί η ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας και του πελατειακού κράτους»; Μόνο που πλην των τίτλων αυτών των μέτρων δεν μας είπε πώς θα γίνουν αυτά και, πρωτίστως, γιατί δεν έγιναν στα 4,5 χρόνια της πρωθυπουργικής θητείας του. Δεν είναι ότι δεν τα ήθελε. Ολοι οι πρωθυπουργοί τα θέλουν, αλλά προφανώς κάποιες αγκυλώσεις δεν επέτρεψαν την υλοποίησή τους. Κι εφόσον ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει ότι «είμαστε πιο έμπειροι και πιο ώριμοι», δεν μοιράζεται την εμπειρία του για να ξέρουμε όλοι γιατί δεν έγιναν;
Μπορεί οι αγκυλώσεις να μην είναι μόνον οικονομικές ή δημοσιοϋπαλληλικές. Κάποιες πιθανόν να είναι ιδεολογικές. Για παράδειγμα, ο κ. Τσίπρας ανέφερε τέσσερις φορές στον λόγο του την ανάγκη αξιοκρατίας στο Δημόσιο. Σωστό και μπράβο του. Μόνο που η αξιοκρατία δεν επιτυγχάνεται με επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Για να έχεις αξιοκρατία πρέπει να προηγηθεί κάποια αξιολόγηση, έτσι ώστε ο άξιος κ. Ταδόπουλος να πάρει την προαγωγή, έναντι του λιγότερου καλού κ. Δεινόπουλου. Πώς αλλιώς θα γίνει; Η επιθυμία της αξιοκρατίας με ταυτόχρονη καταδίκη της αξιολόγησης είναι στην καλύτερη περίπτωση κούφια λόγια και στη χειρότερη υποκρισία.
Σαφής υπήρξε ο κ. Τσίπρας μόνο στο τι θα καταργήσει: «τον νόμο για το δήθεν επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη», την «Προεδρία της Κυβέρνησης», «τους μετακλητούς», όπως ακριβώς το είχε υποσχεθεί και το 2014 για να κάνει –φευ, παροδικό– ρεκόρ προσλήψεων, την ελάχιστη βάση εισαγωγής, την Πανεπιστημιακή Αστυνομία που δεν έχουμε, τον νόμο Χατζηδάκη, την εισφορά αλληλεγγύης κ.ά. Δώδεκα φορές υπάρχει το «καταργούμε» στο κείμενο 7.500 λέξεων, που όμως δεν έφτασαν για να πει τι θα βάλει στη θέση τους. Μας προϊδέασε όμως στην κατακλείδα της ομιλίας του, που ήταν: «Είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι. Για να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Επομένως, όσοι φοβόνταν ότι με μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα γυρίσουμε στο 2019 μάλλον έπεσαν έξω· όσοι θέλουν να γυρίσουν στο 2015 είναι πλέον εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον τριάντα χρόνια πίσω είναι το καινούργιο όραμα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε που στις πλατείες τραγουδούσαν «με τον Ανδρέα και με το ΠΑΣΟΚ, καλημέρα ήλιε καλημέρα…».
Περί ορέξεως, βεβαίως, ισχύει πάντα το κολοκυθόπιτα, αλλά αυτό το κλεμμένο (από το ΚΙΝΑΛ αυτή τη φορά) «Νέα Αρχή« τι το ήθελε; Δεν έλεγε «Μια πολύ παλιά αρχή»;