Η δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΪ επιβεβαίωσε την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού. Παρά τις πυρκαγιές και τις αστοχίες του ανασχηματισμού, διατηρείται μια διψήφια διαφορά ασφαλείας από την αξιωματική αντιπολίτευση. Το αξιοπερίεργο είναι πως αυτή η εικόνα εμφανίζεται μετά 26 μήνες διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, κάτι πρωτοφανές για την πολιτική ζωή του τόπου. Δηλαδή, το κυβερνών κόμμα αυξάνει τη διαφορά με την οποία νίκησε την αξιωματική αντιπολίτευση στις εκλογές. Θα πρέπει να ερμηνεύσουμε αυτό το φαινόμενο.
Από τα μέσα του 2016, άρχισε σταδιακά να συγκροτείται ένα μπλοκ που κυρίαρχο αίτημά του ήταν να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Ετσι δημιουργήθηκε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να οικοδομηθεί μια σταθερή πολιτική και κοινωνική συμμαχία. Χρειαζόταν και ένα πολιτικό πρόγραμμα και μια στρατηγική προοπτική. Οσο η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έβρισκε τον βηματισμό της, τόσο ξεκαθάριζαν οι πολιτικές στοχεύσεις της και ξεδιπλώνονταν τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της, εμπλουτισμένα με τα στοιχεία που έφερνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με την πάροδο του χρόνου, η Νέα Δημοκρατία ανανεωνόταν και διευρυνόταν. Ετσι, ενώ η μία πτυχή αυτού του μπλοκ αφορούσε το αίτημα να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, η άλλη πτυχή του αφορούσε το αίτημα για μεταρρυθμίσεις. Η αίσθηση σε αυτούς τους πολίτες που συγκρότησαν αυτό το νέο μπλοκ εξουσίας ήταν πως με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «πιάσαμε πάτο». Συνεπώς για να ξεφύγουμε, για να απογειωθούμε, θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε ριζικές αλλαγές στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στη δημόσια τάξη. Σχεδόν σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας, ήταν πλέον κοινή συνείδηση, πως έπρεπε να γίνουν βαθιές τομές.
Γύρω από αυτόν τον διπλό άξονα, αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και μεταρρυθμίσεις, συσπειρώθηκε το 40% των πολιτών, όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του 2019 και όπως επιβεβαιώνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Αυτό το ποσοστό δεν είναι τυχαίο. Εχει τις ρίζες του στο 39% του «Ναι» στο δημοψήφισμα του 2015. Αποδείχθηκε στην πορεία πως ήταν ένα συμπαγές ποσοστό που το αποτελούσαν πολίτες πλήρως συνειδητοποιημένοι όχι απλώς για το τι ήθελαν, αλλά και για το τι δεν ήθελαν.
Αν σε κάποιους δεν αρέσουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, δεν φταίνε οι δημοσκοπήσεις, αλλά οι πολιτικές τους.