Οι δολοφονίες νεαρών γυναικών από πρώην συζύγους ή συντρόφους αποσπούν –και δικαίως– πηχυαίους τίτλους, ιδίως αν μοιάζουν με τραγική επανάληψη. Εντεκα γυναικοκτονίες διαπράχθηκαν μέσα στο 2021. Εντεκα φορές η πλημμυρίδα άκρατου ανδρικού αυταρχισμού διαπέρασε όλες τις ηθικές αντιστάσεις, όλες τις στρώσεις της λογικής. Εντεκα φορές η δολοφονική οργή λόγω ερωτικής ματαίωσης ή απώλειας του ελέγχου της «ιδιοκτησίας» βρήκε στόχο. Πρώτη μαχαιρώθηκε από τον Νορβηγό σύντροφό της η Βασιλική Ζ. στα Μεσκλά Χανίων. Τελευταία πυροβολήθηκε με κυνηγετική καραμπίνα, επίσης από τον πρώην σύντροφο, η Δώρα Ζαχαριά στη Ρόδο. Και τα θρίλερ εξολόθρευσης κοριτσιών συνεχίζονται μέχρι οι ανταποκρίσεις να έχουν εκκενώσει και το τελευταίο υπόλειμμα μυστηρίου, δημιουργώντας πιθανότατα μιμητές. Δίνοντας «ιδέες» και σε άλλα διεστραμμένα μυαλά για παρόμοια «λύση» και του δικού τους «δράματος». Βέβαια, πέραν των γυναικοκτόνων, μιμητές συχνά βρίσκουν και οι αυτόχειρες, οι δράστες εγκλημάτων που αναπαράγονται στο σινεμά, οι συζυγοκτόνοι-εμπνευστές τηλεοπτικών σειρών, οι μακελάρηδες ανυποψίαστων ανθρώπων σε δημόσιους χώρους και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η προβολή αυτοκτονιών, έδειξαν μελέτες, εντείνει τον αυτοκτονικό ιδεασμό ψυχικά ευάλωτων ατόμων ωθώντας τα στο απονενοημένο διάβημα (γι’ αυτό οι αυτοχειρίες δεν δημοσιεύονται στα ΜΜΕ).
Στις ΗΠΑ, περίπου κάθε δύο εβδομάδες ένας μοναχικός ένοπλος θερίζει αθώους σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο. Ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια τέτοια τραγωδία είναι πιθανό να επαναληφθεί λίγο αργότερα (μέσα στις 13 επόμενες ημέρες) σε κάποιο άλλο μέρος. Στο 20% υπολόγισαν τη μιμητική επίδραση των μαζικών δολοφονιών στα σχολεία, δηλαδή ένα στα πέντε συμβάντα είναι προϊόν μίμησης· στο 30% στους δημόσιους χώρους, δηλαδή ένας στους τρεις δολοφόνους δανείστηκε από πρόσφατο εξολοθρευτή την ιδέα του μακελειού. Από δύο έως τρία δευτερόλεπτα διαρκεί η ζωντανή αισθητή εμπειρία – όλα τα πριν καταχωρίζονται ως μνήμη, όλα τα επόμενα ανήκουν στη σφαίρα της προσμονής. Αυτό το μικρό κινούμενο παράθυρο της ζωής μας, που παγώνει σε συνθήκες ακραίας απόλαυσης ή άκρατου φόβου, αποκτά καθοριστική σημασία σε βίαιες πράξεις. Οι εγκλωβισμένοι λόγω δολοφονικής ορμής στο μικροδιάστημα του απόλυτου παρόντος, δεν αναλογίζονται το παρελθόν, δεν σκοτίζονται για το μέλλον, ζουν τη φωτιά της στιγμής. Την τρέλα των ταραγμένων δευτερολέπτων. Είναι μια όλο και πιο συχνή αυτοπαγίδευση σε περιόδους έξαρσης του ανορθολογισμού.
Ορθολογισμός σημαίνει να νιώθεις το βάθος της ιστορίας, τον μόχθο του γίγνεσθαι, τη γλυκαπαντοχή. Το ψυχικό ταξίδι στον χρόνο, η μετατόπιση της συνείδησης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, η εσωτερική κινητικότητα είναι εχέγγυο λογικής. Και ειρήνης.
Μιμητές του σκότους
1' 52" χρόνος ανάγνωσης
