Είναι περίεργο πράγμα η μνήμη. Πολλάκις κάνει τις επιθυμίες μας ψευδοϊστορία και αυτή με τη σειρά της διαμορφώνει πολιτική. Σε αυτήν την παγίδα πέφτει συχνά και ο κ. Αντώνης Σαμαράς· συνήθως για να εξωραΐσει καταστροφικές πολιτικές αποφάσεις του, όπως η στάση στο πρώτο μνημόνιο, και καμιά φορά για να στηρίξει τις θέσεις του.
Ετσι, μιλώντας για τον πρόσφατο ανασχηματισμό, που έγινε σε δόσεις, ο πρώην πρωθυπουργός δεν στάθηκε στο φιάσκο Αποστολάκη, ούτε καν στον ίδιο τον κ. Αποστολάκη που υπήρξε υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αντιθέτως, άφησε αιχμές για την υπουργοποίηση του κ. Χρήστου Στυλιανίδη, λέγοντας πως «απαιτείται πάντοτε ιδιαίτερη προσοχή. Διότι σε κάθε ανασχηματισμό εκπέμπεται κι ένα “μήνυμα”, υπάρχει “συμβολισμός”. Και ο συμβολισμός αυτός δεν πρέπει να στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Οτι δηλαδή η παράταξή μας υιοθετεί σήμερα απόψεις που η ίδια έχει πολεμήσει, όπως οι Πρέσπες και το σχέδιο Ανάν. Ή ότι επιβραβεύει πρόσωπα που έχουν αντίθετη πολιτική άποψη…» («Τα Νέα», 24.9.2021).
Ξέρουμε ότι η Νέα Δημοκρατία πολέμησε και ακόμη πολεμά τη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία έκλεισε ένα θλιβερό (όσο κι γελοίο) κεφάλαιο της εξωτερικής μας πολιτικής. Λέμε «ακόμη πολεμά», διότι η κυβέρνηση, υπό τον φόβο των εμπόρων του πατριωτισμού (έχει πολλούς από δαύτους η κοινοβουλευτική ομάδα της), δεν φέρνει στη Βουλή τα μνημόνια για την ολοκλήρωση της συμφωνίας, αφήνοντας έτσι χώρο στην Τουρκία να αλωνίζει στα βόρεια σύνορά μας. Αλλά ποτέ η Ν.Δ. δεν «πολέμησε το σχέδιο Ανάν». Ο τότε πρόεδρός της και πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δήλωνε ότι «το σχέδιο Ανάν έχει και θετικά στοιχεία και δυσκολίες. Οι συγκεκριμένες συγκυρίες επιβάλλουν να μην αφήσουμε τις αδικίες να μας εμποδίσουν να κοιτάξουμε μακροπρόθεσμα. Αυτό που προέχει σήμερα, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να δούμε ψύχραιμα πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα θετικά του σχεδίου Ανάν, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής δυναμικής. Πιστεύω βαθύτατα στη δύναμη της ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Στη δύναμή της να αμβλύνει τις όποιες δυσκολίες. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι, μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής, τα θετικά σημεία μπορούν να αποδειχθούν υπέρτερα των αρνητικών» (15.4.2004).
Συνεπώς, με εξαίρεση τους εθνοθορυβοποιούς, όπως είναι ο κ. Σαμαράς –ο οποίος, σημειωτέον, τότε δεν είχε κανένα αξίωμα– η Ν.Δ. διά του αρχηγού της στήριξε το σχέδιο, έστω με τον τρόπο που ο κ. Καραμανλής αντιμετώπισε όλα τα μεγάλα θέματα, δηλαδή της «πεφωτισμένης αδράνειας».
Να θυμίσουμε ότι το 2009 η κυβέρνηση της Ν.Δ. έδωσε τη χαριστική βολή στην οικονομία, διά της «πεφωτισμένης αδράνειας». Την ίδια ώρα που ο κ. Καραμανλής ζητούσε συναίνεση για τα σωστά, άφηνε τους υπουργούς του να διογκώνουν το έλλειμμα, διά μαζικών προσλήψεων και άλλων παροχών…