Η πρώτη ανάγνωση της συνέντευξης του Αντ. Σαμαρά στα «ΝΕΑ» του Σαββατοκύριακου οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι ήταν ευθεία προσπάθεια υπονόμευσης του Κυρ. Μητσοτάκη. Η δεύτερη ανάγνωση μετρίαζε κάπως την αρχική αντίληψη –χωρίς ασφαλώς να την απαλείφει–, καθώς η συνέντευξη περιελάμβανε τοποθετήσεις σε πλήρη αρμονία με τις πολιτικές της κυβέρνησης σε διάφορα θέματα. Ειδικά στον τομέα της αμυντικής θωράκισης της χώρας, ήταν φανερό ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήταν ενημερωμένος για όσα ακολούθησαν ύστερα από μερικές ώρες, προϊδέαζε με θέσεις και επιχειρήματα που πρόβαλλαν Αθήνα και Παρίσι ανακοινώνοντας την ελληνογαλλική συμφωνία.
Ο Αντ. Σαμαράς θέλει να εκλαμβάνεται ως ο θεματοφύλακας των δεξιών καταβολών της Νέας Δημοκρατίας και βασικός εκφραστής της λεγόμενης «πατριωτικής Δεξιάς». Ετσι έκτισε την καριέρα του και πάνω εκεί εδράζονται οι ενστάσεις του. Υπ’ αυτήν την έννοια, υποστηρίζει στη συγκεκριμένη συνέντευξη ότι ο πρόσφατος ανασχηματισμός έστειλε «αντιφατικά μηνύματα», δίνοντας την εντύπωση ότι «η παράταξή μας υιοθετεί σήμερα απόψεις που η ίδια έχει πολεμήσει, όπως οι Πρέσπες και το σχέδιο Ανάν, ή ότι επιβραβεύει πρόσωπα που έχουν αντίθετη πολιτική άποψη». Σαφής λοιπόν η αντίθεσή του στην υπουργοποίηση του Χρ. Στυλιανίδη, μεταξύ άλλων…
Αυτούς τους άλλους αφορούν οι απόψεις του πρώην πρωθυπουργού περί διεύρυνσης. Κατά τον ίδιο, ευπρόσδεκτοι στην παράταξη και στο κυβερνητικό σχήμα μπορούν να είναι μόνον όσοι ασπάζονται ανεπιφύλακτα τις θέσεις με τις οποίες η Ν.Δ. κέρδισε την αυτοδυναμία στις τελευταίες εκλογές. «Αυτό σημαίνει «διεύρυνση», ενώ «όταν επιλέγονται άτομα με αντίθετες θέσεις» πρόκειται για «μετατόπιση», τόνισε. Προσθέτοντας ότι η μετακίνηση σε θέσεις Ποταμιού δεν σημαίνει κατάκτηση του «πολιτικού Κέντρου», γιατί «άλλο πράγμα να απευθύνεσαι σε πολίτες όλων των παρατάξεων, εντελώς άλλο να εκφράζεις άλλες παρατάξεις».
Οι ενστάσεις Σαμαρά για την πορεία του κόμματος και της κυβέρνησης ολοκληρώθηκαν με έκφραση ανησυχίας για το τι θα γίνει με «τη σύγχρονη Δεξιά – Κεντροδεξιά» και μήπως θεωρηθεί ότι στο όνομα της «διεύρυνσης» «μπήκε στη γωνία» η μεγαλύτερη παράταξη της χώρας. Διότι «προϋπόθεση μιας διεύρυνσης είναι να έχεις μαζί σου τη βάση σου, αλλιώς κινδυνεύεις να απομακρύνεις περισσότερους από όσους προσελκύεις». Προς το παρόν, πάντως, οι δημοσκοπήσεις δεν επαληθεύουν τέτοιους φόβους.
Η δημοσίευση της συνέντευξης συνέπεσε σχεδόν με την ανακοίνωση της ελληνογαλλικής συμφωνίας και τον σεισμό της Κρήτης, δίχως να προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Στην πραγματικότητα, αποτελεί κρίκο στην πολύχρονη αντιπαράθεση Σαμαρά με το Μητσοτακέικο. Που ξεκίνησε με τον Κ. Μητσοτάκη και με αφορμή το Μακεδονικό, εξελίχθηκε σε αποχώρηση από τη Ν.Δ. το 1993 και επάνοδο σε αυτήν το 2004, επί Κ. Καραμανλή, σύγκρουση με την Ντόρα Μπακογιάννη για την ηγεσία του κόμματος το 2009, την οποία και κέρδισε με τη βοήθεια των Καραμανλικών, και διαγραφή της τελευταίας από τον ίδιο λόγω μνημονίου. Επί της ουσίας τώρα, οι ενστάσεις περί διεύρυνσης συγκρούονται με τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ 2012-2015, επί δικής του πρωθυπουργίας…