Είναι αξιοπαρατήρητη η αφωνία της τουρκικής κυβέρνησης για την ελληνογαλλική συμφωνία. Σαν να βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Οι άλλοτε λαλίστατοι και προκλητικοί υπουργοί της και απόστρατοι στρατηγοί και ναύαρχοι δεν έχουν πει κουβέντα μέχρι στιγμής. Και είναι λογικό. Αυτή η συμφωνία ανατρέπει πλήρως τον στρατηγικό σχεδιασμό τους για φινλανδοποίηση της πατρίδας μας. Ισως να αιφνιδιάστηκαν για το εύρος της συμφωνίας και κυρίως για τη ρήτρα της αμυντικής συνδρομής, που βάζει τη Γαλλία στο παιχνίδι όχι μόνον της Ανατ. Μεσογείου, αλλά και του Αιγαίου.
Για να είμαστε ρεαλιστές, η συγκεκριμένη συμφωνία δεν ανατρέπει συσχετισμούς δυνάμεων, διότι και οι γείτονες εξοπλίζονται, όμως δίνει άλλο βάθος στη στρατηγική της αποτροπής, που αποτελεί εθνική επιλογή. Ως γνωστόν, η Ελλάδα δεν είναι αναθεωρητικό – επιθετικό κράτος. Δεν επιδιώκει ανατροπή του status quo διά της αναθεωρήσεως συνθηκών, όπως επιδιώκει απερίφραστα η Τουρκία. Σήμερα, δε, οι συνθήκες δύναται να ανατραπούν μόνο με πόλεμο. Συνεπώς, μια αξιόπιστη και αποτελεσματική στρατηγική της αποτροπής ανατρέπει αυτούς τους σχεδιασμούς. Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η διάταξη των δυνάμεών μας ήταν ενταγμένη στο δόγμα του «από Βορρά κινδύνου», γι’ αυτό και τα νησιά μας ήταν ουσιαστικά ανοχύρωτα. Ο Ψυχρός Πόλεμος καθιστούσε απαγορευτική και την ιδέα ακόμη ενός ελληνοτουρκικού πολέμου. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο θερμό επεισόδιο που συνοδεύθηκε με απόσπαση ελληνικού εδάφους (Ιμια), συνέβη μετά τη διάλυση του μπλοκ των σοσιαλιστικών κρατών. Η πατρίδα μας απέναντι στην Τουρκία πάντα είχε ικανή αποτρεπτική δύναμη. Δηλαδή, μπορούσε να καταφέρει ισχυρά πλήγματα εάν δεχόταν επίθεση. Γιατί αποτροπή αυτό σημαίνει. Αυτός που σχεδιάζει να σου επιτεθεί να γνωρίζει πως οι απώλειες που θα υποστεί θα είναι δυσανάλογα μεγάλες προς τα οφέλη, εάν υπάρξουν. Προς τούτο είναι σαφές πως δεν χρειάζονται μόνο σύγχρονα οπλικά συστήματα και μια ικανή και αποφασισμένη στρατιωτική ηγεσία, αλλά χρειάζεται και μια πολιτική ηγεσία που να έχει τη βούληση να υπερασπισθεί τις κόκκινες γραμμές που έχει χαράξει. Και αυτό να το γνωρίζει η άλλη πλευρά. Σύγχρονα οπλικά συστήματα χωρίς την πολιτική βούληση να χρησιμοποιηθούν, εάν οι καταστάσεις το απαιτήσουν, είναι ουσιαστικά άχρηστα.
Το προσεχές διάστημα θα φανεί εάν η τουρκική ηγεσία αιφνιδιάστηκε από την ελληνογαλλική συμφωνία ή εάν σιωπά για λόγους τακτικής. Εξάλλου, η επικίνδυνη χρονιά είναι το 2023.