Κανένα συνέδριο ξένου περιοδικού και καμία διεθνής εικαστική διοργάνωση δεν μπορεί να μας πείσει για το εξής πολύ απλό: ότι η ζωή μας στην Αθήνα έχει γίνει καλύτερη τα τελευταία 3 ή τα τελευταία 5 χρόνια. Και όσο επιστρέφουμε σε μια πραγματικότητα που προσομοιάζει σε όσα γνωρίζαμε πριν από την πανδημία, οι βασικές παράμετροι της καθημερινότητας στην πρωτεύουσα μοιάζουν κολλημένες σε έναν κοινό παρονομαστή ιδιαίτερα χαμηλό.
Η επιβάρυνση της κίνησης είναι από μόνη της μια δύσκολη μεταβλητή. Ο πρωθυπουργός έδειξε ότι αναγνωρίζει τη νέα πραγματικότητα, ανακοινώνοντας ότι στο εξής η οδός Ηρώδου Αττικού θα παραμένει ανοικτή για τα Ι.Χ. Είναι σαφές ότι πολλοί οδηγοί παίρνουν το αυτοκίνητό τους για να αποφύγουν το μετρό. Μέχρι, λοιπόν, να σβήσει η υγειονομική κρίση και να εμπιστευθούμε ξανά τα μέσα μαζικής μεταφοράς, θα χρειαστούν περισσότερα μέτρα, όπως αυτό που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να δοθούν ξανά στην κυκλοφορία οι δύο λωρίδες κυκλοφορίας της λεωφόρου Βασιλίσσης Ολγας, δίνοντας μια ανάσα στη σχεδόν μονίμως μποτιλιαρισμένη λεωφόρο Αρδηττού.
Το πλέον όμως αποθαρρυντικό είναι η «μεγάλη εικόνα». Παρά την επιθετική πολιτική καθαριότητας του δήμου, φαίνεται ότι αυτή δεν είναι καθόλου αρκετή για να κάνει τη διαφορά με ό,τι ξέραμε από τα χρόνια της κρίσης. Η οδός Σταδίου εξακολουθεί να είναι μνημείο εγκατάλειψης και αστικής δυστοπίας, στην Πανεπιστημίου ο κόσμος περπατάει μόλις μέχρι το Attica, η Ακαδημίας είναι σαν να μην υπάρχει στον χάρτη. Μαθαίνω ότι η Μπιενάλε θα λάβει χώρα στην πλατεία Δικαιοσύνης, απέναντι από το Ρεξ, άλλη μία καλλιτεχνική απόπειρα ανάκτησης μιας νεκρής ζώνης στο κέντρο της πόλης, όπως είχε συμβεί προ διετίας σε κτίρια στη Σταδίου… Εν τω μεταξύ, η έρημη Μπενάκειος Βιβλιοθήκη, που ανήκει στη Βουλή των Ελλήνων, είναι ζωσμένη με σκαλωσιές τουλάχιστον εδώ και 15 χρόνια (!). Για να μη μιλήσουμε για το «Αττικόν» και τον «Απόλλωνα»… Και η παρατεταμένη εγκατάλειψη απλώνεται γύρω γύρω σαν αρρώστια. Θέλω να πω: τι να τα κάνεις τα «10 νέα ξενοδοχεία στη Σταδίου» όταν δεν κυκλοφορεί άνθρωπος;
Το αποτέλεσμα είναι Αθηναίοι και τουρίστες να συνωστίζονται σε μερικά τετράγωνα από το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι και την Πλάκα, σε μια υπερτουριστικοποιημένη ζώνη που υποτίθεται ότι εκπέμπει «ζωή»· εξαρτάται σε ποιους επισκέπτες απευθύνεσαι και ποιους θέλεις να δελεάσεις. Το κέντρο της Αθήνας εξακολουθεί να είναι μια πονεμένη ιστορία. Και όσοι το αγαπάμε δεν πρέπει να υποκρινόμαστε ότι δεν το βλέπουμε.