Επαναλαμβανόμενες επιπολαιότητες
Η αλήθεια είναι πως μια παράταξη που φέρεται να αποσκοπεί στην πολιτική νηφαλιότητα, στη συμφιλίωση και στον πραγματισμό δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον για τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, ένα βουλευτή που πορεύεται κυρίως με ευκαιριακούς όρους επικοινωνιακής εκρηκτικότητας. Το περιβάλλον ήταν, θεωρητικά, ακατάλληλο εξαρχής. Είναι επίσης αλήθεια, όμως, ότι το να διαγράφεις ένα βουλευτή για να μη στεναχωρηθεί ένα σταλινικό κόμμα και για να εκτονωθεί ένας ισχυρός υπουργός που ξύπνησε στραβά, δεν είναι και η πιο σοφή στρατηγική κίνηση. Μεταξύ άλλων, επειδή της λείπει το μέτρο –η ίδια εκείνη αρετή που η έλλειψή της καταλογίζεται στον Μπογδάνο.
Περί υπέρβασης μέτρου
Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος είχε υποπέσει σε σοβαρότερα παραπτώματα από εκείνο της αμετροέπειας κατά το πρόσφατο παρελθόν, αλλά περιέργως η διαγραφή του έμελλε να επέλθει καθυστερημένα και με αφορμή που ερέθισε περισσότερο τους άσχετους με τη Ν.Δ. παρά τους σχετικούς. Ολοι ξέρουμε, βέβαια, πως και οι αφορμές έχουν αιτία. Σε κάθε περίπτωση, ο πρώην βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος πάσχει εδώ και καιρό από μια σημαντική ανεπάρκεια: αδυνατεί να αντιληφθεί την έννοια του πολιτικού χρονισμού το είδος και την αξία των περιστάσεων. Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε πως όλοι έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους σε ολόκληρο το εύρος τους, πρέπει να συμφωνήσουμε και ότι δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες. Σαν τα παιδάκια που λένε ακατάπαυστα αστεία στο οικογενειακό τραπέζι και δεν ξέρουν πότε να σταματήσουν, ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος δεν «διάβασε»σωστά την καταλληλότητα της συγκυρίας και τις αντοχές των γύρω του. Και αποβλήθηκε από την τραπεζαρία.
Περιορισμοί και αυτοπεριορισμοί
Ασφαλώς, το 2021 δεν είναι δυνατόν ο δημόσιος λόγος να οριοθετείται από το εύθικτο φαντασιακό του ΚΚΕ και τις ψευδαισθήσεις ιστορικού μεγαλείου της Αριστεράς. Πρέπει να μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα, ειδικά για θέματα ιστορικά και καταγεγραμμένα, όπως άλλωστε κάνουν πάντα ανενόχλητες οι πολιτικές δυνάμεις που, εκτός από ηθικά πλεονεκτήματα, διεκδικούν και το ιδεολογικό αλάθητο. Ομως ο πολιτικός λόγος, και μάλιστα της παράταξης που κυβερνά, δεν μπορεί να αναλώνεται σε εμφυλιοπολεμικές αναψηλαφήσεις και μοχθηρές φιτιλιές. Η τακτική αυτή δεν είναι μόνο μπανάλ, αλλά και εκτός υπόσχεσης: η Ν.Δ. δεν εξελέγη για να αναμοχλεύσει έχθρες –αυτό ήταν εργαλείο του ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα και στον ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε πια να αποφέρει αποτελέσματα. Εξελέγη για να βγάλει την πολιτική ζωή της χώρας κι έπειτα την κοινωνία από τον βούρκο του διχασμού. Το θέμα, εντέλει, δεν είναι αν ο αντικομμουνισμός του Μπογδάνου είναι δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος, αλλά αν έχει λόγο ύπαρξης ένας πολιτικός που μόνο τον αντικομμουνισμό του έχει να εισφέρει.
Καλόπιστη επένδυση
Η διαγραφή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου από την Κ.Ο. της Ν.Δ. δεν θα φέρει στην τελευταία ψήφους, τουλάχιστον όχι ψήφους που θα τη βοηθήσουν εκλογικά (οι «δεν πάει το χέρι μου να ψηφίσω Δεξιά»θα παραμείνουν τέτοιοι, ακόμη και αν η Δεξιά γίνει αριστερότερη της Αριστεράς). Ισα ίσα, αποξενώνει ψηφοφόρους που νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται επαρκώς σε ορισμένα αγνοημένα ζητήματα (γκετοποίηση και υποβάθμιση του κέντρου, εγκληματικότητα, μεταναστευτικό) και που στη ρητορική Μπογδάνου είχαν βρει ένα κάποιο (απατηλό) καταφύγιο. Η πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει προφανώς ως άξονα ένα ενωτικό μήνυμα μετριοπάθειας με αυτοθυσιαστικό, κατά κάποιον τρόπο, χαρακτήρα: ο πρωθυπουργός «λέει»σε πολιτικούς και πολίτες να σταματήσουν να αλληλοσφάζονται μηρυκάζοντας το ανεπίκαιρο, ωθώντας τους, εναλλακτικά, να δώσουν προσοχή στο επίκαιρο και συλλογικό παρόν. Προς επίρρωση της ειλικρίνειάς του και προς παραδειγματισμό, τιμωρεί έναν δικό του.
Τρύπα στο νερό
Ωστόσο, παρά τα αντικειμενικά της οφέλη, αυτή η όψιμη κομματική πειθαρχία προς όφελος του γενικού καλού ίσως είναι λιγάκι αφελής. Αφενός, επειδή δεν απηχεί αληθινή κομματική συμμόρφωση και δεν παράγει αληθινά αποτελέσματα: η Ν.Δ. εξακολουθεί να φιλοξενεί άτομα με ίδιες ή παρόμοιες απόψεις με του Μπογδάνου και οι θέσεις του πρώην βουλευτή της εξακολουθούν να έχουν ερείσματα στην κοινωνία. Αφετέρου, επειδή είναι μονομερής. Κανένα άλλο κόμμα δεν έχει δείξει τη διάθεση να αποβάλει ακραίους βουλευτές του για λόγους ευπρέπειας και σεβασμού του αντίπαλου «άλλου» Ο Θανάσης Παφίλης που συμπρωταγωνίστησε με ζήλο στο σόου του Μπογδάνου παραμένει αυτάρεσκος και αλώβητος στη θέση του. Ο δε Πολάκης διασπείρει επί μήνες αντιεπιστημονικές πληροφορίες και η αγάπη του Αλέξη Τσίπρα γι’ αυτόν φαίνεται μόνο να μεγαλώνει. Τι ακριβώς περιμένουμε να αλλάξει η διαγραφή Μπογδάνου;
Για την ιστορία
Ο,τι κι αν λέγεται από υποστηρικτές ή πολεμίους του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. για το δίκαιο ή το άδικο της ομιλίας του, υπάρχει λόγος που με την Ιστορία καταπιάνονται οι ιστορικοί –και αυτός δεν σχετίζεται μόνο με την επιστημονική γνώση τους. Εχει να κάνει και με το πλαίσιο της ενασχόλησής τους με αυτήν. Εκτός Κοινοβουλίου, με πολλά βιβλία ανοιχτά, δίχως φανατισμούς και ατζέντες. Ιστορία δεν είναι μόνο τα γεγονότα και η ενθύμησή τους, αλλά και η σοφία τού να αφήνεις τους νεκρούς ήσυχους.